بررسی اثر چرای دام بر میزان ترسیب کربن در مراتع قرق و چرا شده (مطالعه موردی: مراتع ییلاقی بهشهر استان مازندران)

بدین منظور مجموعاً 60 پایه گیاهی و 120 نمونه خاک برداشت شد. اندازه گیری کربن موجود در زیتوده گیاهی از روش خاکستر و کربن آلی خاک با روش والکی- بلاک انجام شد. نتایج آماری این بررسی نشان داد که ضرایب تبدیل وزن زیتوده به کربن آلی اندام های برگ، ساقه و ریشه در منطقه قرق شده نسبت به منطقه تحت چرا افزایش یافته که این افزایش در گونه گون پنبه ای و آویشن واقعی در اندام ریشه و در گونه علف باغ در اندام ساقه به طور چشمگیری بوده است. تفاوت معنی داری بین ترسیب کربن اندام های مختلف گونه-های مورد بررسی مرتع قرق با اندام های نظیر آن ها در مرتع تحت چرا وجود دارد. بررسی کربن ذخیره شده در خاک نیز نشان داد که خاک، کربن بیشتری را نسبت به بیوماس گیاهی در خود ذخیره کرده است. نتایج تجزیه همبستگی نشان داد که در منطقه قرق بین درصد کربن آلی با درصد ماده آلی، درصد رطوبت اشباع و وزن مخصوص ظاهری در سطح یک درصد رابطه مثبت معنی داری وجود داشت.