بررسی تغییرات کاربری اراضی با استفاده از سنجش از دور و سیستم اطلاعات جغرافیایی (مطالعه موردی: منطقه کیاسر- ساری )

ارزیابی های جهانی و منطقه ای از پوشش اراضی و تغییرات و وضعیت کاربری اراضی برای مطالعات تغییرات زیست محیطی و اقلیمی، اهمیت دارند. این مطالعه تعیین قابلیت داده های سنجش از دور در تعیین تغییرات کاربری اراضی منطقه کیاسر ساری به مساحت 8/184کیلومتر مربع در سه دوره زمانی 1345 تا1373، 1373 تا 1391 و 1345 تا 1391 با استفاده ازنقشه رقومی سال 1345 مطابق با 1966 میلادی با مقیاس 1:50000 و تصاویر ماهواره ایirsسنجنده liss iiiسال 1391و تصاویر لندست سنجنده tmسال 1366مورد ارزیابی قرار می دهد. ابتدا پیش پردازش و پردازش های لازم نظیر تصحیح هندسی، اتمسفریک و ایجاد شاخص های طیفی و نسبت گیریبر روی باندها انجام شد. در مرحله اول کاربری های فعلی منطقه مشخص گردید و با استفاده از gpsاز هر کاربری نمونه تعلیمی تهیه گردید. در مرحله بعد تفکیک پذیری نمونه های تعلیـــمی با شاخص های واگرایی انجام گردید. برای انجام طبقه بندی نظارت شده از الگوریتم های حداکثراحتمال و حداقل فاصله و متوازی السطوح استفاده شد. به منظور کشف تغییرات از روش مقایسه پس از طبقه بندی با الگوریتم حداکثر احتمال استفاده گردید. نتایج طبقه بندی نشان داد که روش حداکثر احتمال با صحت کلی 04/91% و ضریب کاپا برابر با 87/0 نسبت به روش طبقه بندی حداقل فاصله از میانگین با صحت کلی84/88% و ضریب کاپا 83/0 روش طبقه بندی متوازی السطوح با صحت کلی41/30% و ضریب کاپای 22/0 دارای نتایج بهتری می باشد. نتایج بدست آمده نشان دهنده تغییر وسیع سطح جنگلی منطقه به اراضی غیر جنگلی(اراضی دیمزار رها شده، اراضی کشاورزی، مناطق فاقد پوشش گیاهی، مرتع) در طی 46 سال می باشد. که از 16/98 کیلومتر مربعدر سال 1345، مساحت 77/79 کیلومتر مربعمعادل 17/43 درصد در دوره زمانی فوق سطح جنگل کاهش یافته است. در مجموع نتایج نشان داد rsو gisدارای قابلیت بالایی در تعیین کاربری اراضی می باشند.