تعیین و مقایسه پارامترهای موثر در کارآیی انرژی مرغداری های گوشتی شهرستان مشهد

صنعت طیور یکی از بزرگ ترین و توسعه یافته ترین صنایع موجود در کشور است و میزان انرژی مصرفی در مرغداری یکی از مهم ترین مسائل در پرورش مرغ گوشتی می باشد، تحقیق حاضر به بررسی روند مصرف انرژی و میزان مصرف آن در مرغداری های پرورش مرغ گوشتی در شهرستان مشهد می پردازد. اطلاعات مورد نیاز این تحقیق از طریق پرسشنامه و مصاحبه حضوری با 36 پرورش دهنده مرغ گوشتی برای یک دوره پرورش در ماه های فروردین و اردیبهشت جمع آوری شد. نهاده های اصلی ورودی شامل خوراک مصرفی، سوخت (گاز و گازوئیل)، الکتریسیته، نیروی انسانی، ماشین ها و جوجه یک روزه گوشتی و نهاده های خروجی گوشت مرغ و فضولات بستر بودند. کل انرژی های ورودی و خروجی برای هزار قطعه مرغ به ترتیب 2/125 و 9/24 گیگاژول بدست آمد. شاخص های انرژی شامل نسبت انرژی، بهره وری انرژی و انرژی ویژه به ترتیب 2/0، 019/0 کیلوگرم بر مگاژول و 55/52 مگاژول بر کیلوگرم بدست آمدند. سوخت مصرفی (گاز و گازوئیل) با 84/50 و خوراک مصرفی با 43/42 درصد بیشترین سهم و جوجه یک روزه با 39/0 و نیروی انسانی با 06/0 درصد کمترین سهم را در بین نهادهای ورودی به خود اختصاص دادند. مقایسه انرژی مصرفی در سه سطح جوجه ریزی کمتر از 15000 قطعه، 15000 تا 30000 و بیشتر از 30000 قطعه نشان داد که نسبت انرژی در سطح سوم بیشتر از سطوح دیگر می باشد. کارایی مرغداران با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها انجام شد و نتایج نشان دادکه در الگوی بازگشت به مقیاس ثابت تعداد 13 واحد دارای کارایی فنی با میانگین کارایی 93/0 و در الگوی بازگشت به مقیاس متغیر تعداد 21 واحد دارای کارایی فنی خالص با میانگین کارایی 99/0 بودند.