مقایسه کارایی سه روش مدیریتی آبیاری جویچه ای به کمک یک میکرولایسیمتر ساده

یکی از مشکلات اصلی آبیاری سطحی توزیع غیریکنواخت آب در طول جویچه بوده که موجب کاهش راندمان کاربرد آب می گردد. بنابراین لزوم استفاده از روش های نوین آبیاری سطحی همواره احساس می شود. از راهکارهای مدیریتی در آبیاری جویچه ای می توان به روش های کات بک و موجی اشاره کرد. هدف از انجام این پژوهش مقایسه کارایی سه روش مدیریتی آبیاری جویچه ای به کمک یک میکرولایسیمتر ساده است. برای این منظور میکرولایسیمترهای جدیدی طراحی و ساخته شدند. این میکرولایسیمترها از دو لوله پلی اتیلن به قطر های 90 و 110 میلی متر ساخته شدند که در امتداد هر جویچه 70 متری، با فواصل 7متر نصب گردیدند. ارتفاع آب در هر میکرولایسیمتر قبل و بعد از هر آبیاری اندازه گرفته شد. براین اساس جبهه نفوذ آب در طول جویچه ها برای هر سه مدیریت آبیاری رسم شد. متوسط آب نفوذی در هر میکرولایسیمتر نشان داد که میزان نفوذ در آبیاری سنتی به ترتیب 14/7 و 6/36 درصد نسبت به آبیاری کات بک و موجی افزایش داشته است. مقایسه میزان نفوذ در هر نقطه از جویچه با استفاده از معادله نفوذ و میانیابی مقدار نفوذ در میکرولایسیمتر نشان داد که در روش آبیاری سنتی مقدار نفوذ در انتهای جویچه کمتر از معادله نفوذ گردیده است. در روش آبیاری کات بک مقدار نفوذ در تمامی مسیر بیشتر از مقادیر معادله نفوذ بوده و در روش آبیاری موجی مقدار نفوذ در ابتدای جویچه کمتر از معادله نفوذ گردیده است. مقایسه میانگین رواناب نشان داد که بیشترین میزان رواناب مربوط به آبیاری سنتی بوده و به ترتیب 21/0 و 76/2 درصد نسبت به آبیاری موجی و کات بک بیشتر است. همچنین بیشترین میزان تلفات نفوذ مربوط به آبیاری سنتی می باشد که به ترتیب 7/77 و 69/37 درصد نسبت به آبیاری موجی و کات بک بیشتر است. به طورکلی بالاترین راندمان مربوط به آبیاری کات بک بوده که به ترتیب 9/61و 15/97 درصد نسبت به آبیاری موجی و سنتی بیشتر است.