نمادپردازی در شعر سمیح قاسم و علی رضا قزوه

جنگ و اشغال کشورها، همواره با مقاومت و ایستادگی ملت ها همراه بوده است؛ در این میان شاعران نیز به عنوان بخشی از مردم کشورها به این اتفاقات واکنش نشان داده و سعی در همراهی مبارزان با زبان شعر داشته اند. جنگ تحمیلی عراق و ایران و همچنین اشغال فلسطین توسط رژیم صهیونیستی، از جمله اتفاقاتی است که شاعران، به آن پرداخته اند. پژوهش«نمادپردازی در ادبیات پایداری بین شعر سمیح قاسم و علی رضا قزوه» با دسته بندی نمادهای به کاررفته در شعر شاعران معاصران فلسطین و ایران، سمیح قاسم و علی رضا قزوه، به مقایسه نمادپردازی در شعر مقاومت می پردازد. انتخاب این دو شاعر به دلیل شهرت ایشان به سرودن اشعار حوزه مقاومت است. این پژوهش با استفاده از رویکرد ادبیات تطبیقی، با تفسیر و کشف نمادها در شعر سمیح قاسم و علی رضا قزوه، به وجود لایه های چندگانه و خصیصه چندمعنایی و چند سویگی نماد، پی ببرد و هر نماد را تبیین عقلانی کند. در این راستا ابتدا با تعریف رمز و نماد، این فن ادبی را برای مخاطب مشخص کرده و سپس نمادهای پایداری را بیان داشته و نمود کمی آن در شعر این دو شاعر و همچنین گستره موضوعی نمادها در شعر ایشان را موردبررسی قرار می دهد. نویسنده در این پایان نامه اثبات می کند که سمیح قاسم، فضای وسیع تری را به نسبت شعر قزوه به خود اختصاص داده است. همچنین در این پژوهش مشخص می شود که سمیح قاسم و علی رضا قزوه هردو در بهره گیری از نمادهای ساده واصلی دال بر پایداری بهره برده اند؛ اما قزوه بیشتر از نمادهای عمومی و قاسم از نمادهای خاص استفاده کرده است.