بررسی اثر هیجانات خودآگاهانه (غرور، شرم و گناه) بر سطح خلاقیت دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد

نوآوری فرایند ایجاد و اجرای یک ایده یا به بیانی دیگر تبدیل ایده های مفید به محصولات، خدمات و یا روشهای مفید می باشد. این ایده های مفید ناشی از خلاقیت می باشند که شرط لازم برای نوآوری می باشد. خلاقیت را میتوان توانایی ترکیب کردن ایده ها به طور منحصر بفرد تعریف کرد. خلاقیت ایده های جدید برای بهبود شرایط در سازمانها را فراهم میکند و نوآوری این ایده ها را به اجرا در میآورد. عوامل بسیاری بر خلاقیت تاثیر میگذارند و یک مجموعه عوامل تاثیر گذار، هیجانات خودآگاه می باشد. هدف این تحقیق، بررسی اثرات هیجانت خودآگاه (غرور، شرم، گناه) بر سطح خلاقیت دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد است. جامعه آماری این تحقیق شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه فردوسی مشهد و تعداد آنها 10741 نفر می باشند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه می باشد و از پرسشنامه ای با طیف ? گزینه ای لیکرت که شامل ?? سوال بود استفاده شد. روایی محتوا از طریق پیش آزمون، تست خبرگان انجام گرفت. روایی سازه از طریق تحلیل عاملی تاییدی مورد برسی قرار گرفت. به منظور تعیین پایایی آزمون از روش آلفای کرونباخ و ضریب پایایی مرکب استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از مدلیابی معادلات ساختاری و حداقل مربعات جزئی استفاده گردید. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل پرسشنامه های توزیعی بین نمونه آماری 271 نفری دانشجویان که با استفاده از نرم افزار(pls) صورت پذیرفت، نشان داد که غرور اصیل و احساس گناه رابطه معنی دار و مثبتی با سطح خلاقیت دارند درحالیکه غرور عصبی و احساس شرم رابطه معنی دار و منفی با خلاقیت دارند.