تخصیص مشترک منابع در شبکه های رادیو شناختگر به همراه رله

افزایش روز افزون تقاضا در استفاده از مخابرات سیار، موجب کمبود طیف در برخی از فرکانس ها شده است. فناوری رادیوی شناختگر این امکان را فراهم می کند که با توجه به شرایط محیط ، به صورت آگاهانه چگونگی و نحوه ارسال و دریافت اطلاعات تنظیم و بهینه ترین وضعیت فنی برای تبادل اطلاعات انتخاب گردد. مشکل اصلی این سیستم ها این است که bs برای ارسال مستقیم اطلاعات به کاربرانی که در مرز سلول قرار دارند به توان زیادی احتیاج دارد و این توان ارسالی بالا موجب ایجاد تداخل در شبکه کاربران اولیه می شود. بنابراین به دلیل فعالیت کاربران اولیه ، کاربران ثانویه ای که در مرز سلول قرار دارند از شانس دستیابی به طیف کمتری برخوردار هستند. استفاده از ایستگاه های رله در این شبکه ها راه حل موثری برای غلبه بر این مشکل است چون رله ها برای ارسال به کاربران مرزی از توان ارسالی کمتری استفاده می کنند