معادلات ناویر- استوکس، حرکت سیالات را توصیف می کنند. گرچه این معادلات در قرن نوزدهم بدست آمدند، اما بعلت پیچیدگیهای فراوان، هنوز بطور کامل درک نشده و اغلب محققان، در رویارویی با این معادلات، به ناچار به حل عددی روی می آورند. در این پایان نامه، روشی برای حل تحلیلی معادلات دیفرانسیلِ جزییِ غیر خطیِ حاکم بر محیطهای میان ستاره ای (معادلات ناویر-استوکس حاکم بر محیطهای میان ستاره ای) معرفی شده است. این معادلات، با ملاحظه اثرات فیزیکی مانند وشکسانی، هدایت حرارت، سرمایش و گرمایش، شکل بسیار پیچیده ای به خود گرفته اند. روش ارائه شده به اندازه ای تواناست که بر همه پیچیدگیهای این معادلات غلبه کرده و به نتایجی منجر می شود که از لحاظ فیزیکی کاملا قابل قبول اند. این روش کار آمد، قابل استفاده برای دیگر معادلات جزیی غیر خطی نیز می باشد. در واقع، این پایان نامه، تلاشی است موفق، برای غلبه بر پیچیدگیهای حل تحلیلی معادلات ناویر-استوکس حاکم بر محیط های میان ستاره ای.

چکیده ندارد.

در این مقاله با پیدا کردن معادله حرکت برای پریشیدگی هائی که از لحاظ زمانی در حدود مقیاس زمانی اختلاط ستاره گان (mixing time scale) قرار میگیرند نشان میدهیم که پریشیدگی های مذبور پایدارند و برای حل معادله حرکت وبدست آوردن بردار و انرژی پریشیدگی ابتدا با استفاده معادله پواسن و تابع توزیع سرعتی که به وسیله کینک معرفی شده است ، شعاع و فشار و چگالی ستاره ها را در سیستم ستاره ای برحسب انرژی پتانسیل بدست می آوریم. سپس با استفاده از روش تقریب ریلی ریتز بردار تغییر مکان و انرژی پریشیدگی را حساب میکنیم. بردارهای آزمایشی بکار برده شده در این مقاله، بردارهائی هستند که توسط ثبوتی (1977) معرفی شده اند.