پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین فرایند تسهیم دانش و خلاقیت با پیشرفت تحصیلی دانشجویان خوابگاه های دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد پرداخته است. روش پژوهش توصیفی - زمینه یابی از نوع همبستگی است. جامعه آماری، شامل کلیه دانشجویان خوابگاه های دانشگاه فردوسی و علوم پزشکی مشهد است که در سال تحصیلی 90-89 مشغول به تحصیل اند و برابر با 6196 نفر هستند. با توجه به جدول مورگان تعداد حجم نمونه برابر با 362 نفر و روش نمونه گیری به شیوه ای طبقه ای تصادفی است. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه خلاقیت عابدی و پرسشنامه تسهیم دانش پژوهش نوراد صدیق (1388) استفاده شده است و پایایی هر کدام به ترتیب 83/0 و 70/0 با استفاده از آلفای کرونباخ محاسبه شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و از آزمون t مستقل استفاده می شود. نتایج حاصل از بررسی فرضیه های پژوهش نشان می دهد با وجود اینکه فرایند تسهیم دانش در بین دانشجویان و در محیط خوابگاه انجام می گیرد اما رابطه ای بین این فرایند با پیشرفت تحصیلی دانشجویان هر دو خوابگاه وجود ندارد ولی بین خلاقیت و پیشرفت تحصیلی آن ها رابطه وجود دارد. همچنین نتایج نشان می دهد که از بین مولفه های خلاقیت، مولفه سیالی بیشترین و مولفه بسط کمترین نقش را بر پیشرفت تحصیلی دانشجویان دارد. بین تسهیم دانش و خلاقیت دانشجویان دختر و پسر در پیش بینی پیشرفت تحصیلی آن ها تفاوت وجود ندارد. بنابراین با توجه به این نتایج، دانشگاه ها علاوه بر فرهنگ سازی برای آشنایی دانشجویان با مفاهیم جدید مانند تسهیم دانش، نیازمند یک برنامه ریزی و آینده نگری صحیح نیز هستند تا بتوانند دانشجویانی خلاق و با انگیزه در زمینه تحصیل به جامعه تحویل دهند. واژه های کلیدی: تسهیم دانش، خلاقیت، پیشرفت تحصیلی