چکیده ندارد.

علم نحو پایه و شالوده ادبیات عربی است . این علم همواره راه پرفراز و نشیبی را پیموده است و بیشتر در قالب نظریات نحوی"خلیل بن احمد" و شاگردش "سیبویه" بود. تا اینکه نخستین بانگ اعتراض علیه نحو توسط" ابن مضاء قرطبی" از اندلس به گوش رسید. او در کتاب خود "الردعلی النحاه" به رد برخی از اصول نحوی از جمله بحث عوامل و علل پرداخت . البته این کتاب آنطور که انتظار می رفت ، نتوانست مورد توجه اذهان قرار گیرد. تا اینکه در چند دهه گذشته، افرادی چون: "ابراهیم مصطفی"، "شوقی ضیف "، "مهدی مخزومی" و ... با ارائه نظریات جدید نحوی پا به این عرصه نهادند و با هدف تسهیل در امر فراگیری زبان عربی، بر بسیاری از مسائل پیچیده نحوی چون: اشتغال، تنازع، افعال ناقصه و ... قلم بطلان کشیدند. از بین آنها، مخزومی، نحوی عراقی، سعی نمود تا به دور از تعصب مباحث نحوی را بر مبنای طبیعت زبان بیان کند. او معتقد است که نحویان قدیم در بیان مباحث نحوی تحت تاثیر علل فلسفی قرار گرفتند. او همچنین نظریه نحویان مبنی بر تاثیر عامل بر حرکات اعرابی را رد می کند و معتقد است که حرکات اعرابی دلالت بر معنایی دارد که متکلم قصد می کند.