پس از انعقاد قرارداد اولین موضوعی که به ذهن متبادر می شود «ایفای تعهد» است. گاه موانعی بر سر راه ایفای تعهدات حاصله قرار می گیرد که متعهد نمی تواند نسبت به ایفای تعهدات اقدام نماید. این موانع ممکن است ارادی یا غیرارادی باشد. در صورتیکه متعهد بصورت ارادی از ایفای تعهد خود خودداری کند ضمانت اجرای تعهد در قالب های الزام متعهد به انجام تعهد، حق فسخ و پرداخت خسارت پیش بینی شده است. همچنین در صورتیکه عدم ایفای تعهد بصورت غیرارادی باشد که می تواند با توجه به موقت یا دائمی بودن تعهد آثاری در قالب معافیت متعهد از انجام تعهد و یا تعلیق اجرای تعهد تا زمان رفع مانع داشته باشد. نوشتار حاضر به بررسی عوامل و موجبات عدم امکان تعهد، نوع و طبقه بندی این موانع و آثار و ضمانت اجراهای آن می پردازد.

هدف پژوهش حاضر عبارت بود از تبیین نقش واسطه ای صمیمیت در رابطه بین الگوهای ارتباطی و کیفیت روابط زناشویی. روش پژوهش از نوع همبستگی است و برای سنجش نقش واسطه ای صمیمیت در ارتباط بین الگو های ارتباطی و کیفیت زندگی زناشویی از روش تحلیل مسیر استفاده شد. جامعه پژوهش حاضر را کلیه فرهنگیان متاهل شهر مرودشت تشکیل دادند. حجم نمونه مورد مطالعه در این پژوهش 303 نفر می باشد که ازمیان فرهنگیان متاهل شهر مرودشت به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ای تک مرحله ای انتخاب شدند که از هر67 مدرسه متوسطه اول و دوم شهر مرودشت 23 مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و معلمان این مدارس به عنوان نمونه پژوهش در نظر گرفته شدند یافته ها نشان داد که الگوی ارتباطی اجتنابی نتوانست کیفیت و صمیمیت زناشویی را متاثر کند. همچنین توقع زن و مرد رابطه ای منفی با صمیمیت و کیفیت رابطه زناشویی دارد. الگوی توقع زن تاثیری در صمیمیت زوجین نداشت و اما تاثیر منفی بر کیفیت رابطه زناشویی به صورت مستقیم داشت و اما توقع مرد بصورت مستقیم بر صمیمیت اثر داشت و بصورت غیر مستقیم و با واسطه صمیمیت در کیفیت رابطه زناشویی تاثیر منفی داشت. در نهایت الگوی سازنده متقابل میتواند صمیمیت را بصورت مستقیم و کیفیت زندگی زناشویی را با واسطه صمیمیت به صورت غیر مستقیم متاثر کند. نتایج حاکی از آن است که کیفیت زندگی زوجین تحت تاثیر مستقیم و غیر مستقیم الگوهای ارتباطی زوجین از طریق واسطه گری صمیمیت است. لازم به ذکر است با افزایش صمیمیت در میان زوجین تاثیر الگوهای مخرب توقع زن و مرد بر کیفیت روابط زناشویی کمتر شده و تاثیر الگوی سازنده ارتباط بیشتر می شود و بر عکس.

این تحقیق به منظور تعیین میزان شیوع ‏‎dmft‎‏ در دانش آموزان 17-12 و دبیرستان شهر قزوین، با معاینه دهان و دندان های 1856 دانش آموز در دو ناحیه 1 و 2 آموزش و پرورش قزوین در سال 1377 هجری شمسی انجام گردید.معاینه بصورت همزمان توسط 5 نفر از دانشجویان دندانپزشکی تحت شرایط یکسان و با استفاده از استانداردهای ‏‏‎who‎‏و با هماهنگ شدن افراد معاینه کننده ‏‎(calibrating, examination)‎‏ تضمین صحت اطلاعات ثبت شده تحت نظارت اساتید راهنما و مشاور آمار انجام پذیرفت.سپس اطلاعات بدست آمده توسط یکی از کارکنان مرکز آمار دانشگاه علوم پزشکی قزوین و زیر نظر استاد راهنما و آمار مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که نتایج آن به شرح ذیل است.- میانگین ‏‎dmft ‎‏ در کل دانش آموزان 17-12 ساله معاینه شده برابر با 43/2 بدست آمد، که این میزان در دختران برابر 32/2 و در پسران 55/2 بود.- میانگین ‏‎dmft‎‏ در سن 12 سالگی برابر 63/1 برآورد گردید.- میانگین ‏‎dmft‎‏ در سن 15 سالگی برای 66/2 برآرود گردید.- میزان دندانهای مولر مبتلا به وپسیدگی برابر 451 برآورد گردید.- میزان و درصد افراد ‏‎caries free‎‏، دندانها دائمی در کل دانش آموزان معاینه شده در دختر و پسر برابر 462 نفر، 9/24% برآورد گردید که این تعداد و درصد در دختران و پسران به ترتیب برابر 258 نفر، 1/27% و 204 نفر، 6/22% برآورد شد.- در تحقیق حاضر هیچگونه ارتباط معنی داری بین ‏‎dmft‎‏ و تحصیلات والدین وجود نداشت.- در تحقیق حاضر هیچگونه ارتباط معنی داری بین ‏‎dmft‎‏ و دفعات مسواک زدن وجود نداشت.