تحقیق حاضر شامل دو بخش می باشد. هدف از انجام بخش اول، معرفی دو ترکیب آلی به نام های پیریدین-2-تیول و 2-پیریدیل دی سولفید بعنوان بازدارنده ی خوردگی در محیط اسید کلریدریک برای فولاد ساده کربنی در شرایط محلول ساکن و تحت جریان هیدرودینامیک می باشد. در این قسمت، ابتدا رفتار بازدارندگی دو ترکیب به کمک روش های الکتروشیمیایی از قبیل اندازه گیری پتانسیل خوردگی، پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و طیف سنجی امپدانس الکتروشیمیایی در شرایطی که محلول به حالت ساکن بود مورد بررسی قرار گرفت. سپس مطالعات شیمی کوانتوم و همچنین محاسبات ترمودینامیکی ایزوترم جذب به جهت فهم بهتر از نحوه جذب ترکیبات بر روی سطح فلز انجام شدند. در ادامه با استفاده از روش الکترود دیسکی چرخان، عملکرد بازدارندگی دو ترکیب حاضر در شرایط هیدرودینامیکی با استفاده از تکنیک های الکتروشیمیایی آزمایش شده است. در انتها نیز مورفولوژی خوردگی فولاد ساده کربنی در شرایط مختلف با استفاده از میکروسکوپ نوری بررسی گردید. نتایج نشان می دهند که این ترکیبات دارای قابلیت بازدارندگی مناسب برای فولاد ساده کربنی در محیط اسید کلریدریک می باشند هر چند که عملکرد آنها در شرایط هیدرودینامیک نسبت به حالت محلول ساکن دچار افت محسوس می شود. در بخش دوم این تحقیق، به معرفی دو روش طراحی آزمایش شامل طراحی فاکتوری دو سطحی و روش سطح پاسخ جهت مطالعه ی اثر فاکتورهای مختلف بر عملکرد بازدارنده های خوردگی می پردازیم. ابتدا توسط روش طراحی آزمایش فاکتوری دو سطحی اثر پارامترهای دما، غلظت اسید کلریدریک و غلظت بازدارنده را بر عملکرد ماده ی آلی 4-آمینو فنیل دی سولفید بر روی خوردگی فولاد ساده کربنی بررسی می نماییم. سپس با استفاده از روش سطح پاسخ، یک مدل ریاضی جهت محاسبه ی شدت جریان خوردگی فولاد بعنوان تابعی از شرایط محیطی بدست می آوریم. در گام بعدی با روش سطح پاسخ، مدلی دیگر برای محاسبه ی جریان خوردگی در غیاب بازدارنده بعنوان تابعی از دما و غلظت اسید حاصل می گردد. بنابراین با استفاده از دو مدل، محاسبه ی بازدهی بازدارنده در شرایط مختلف امکان پذیر خواهد شد. در پایان از این دو روش طراحی بعنوان ابزاری قدرتمند جهت مطالعه ی عملکرد بازدارنده های خوردگی در شرایط مختلف نام برده می شود.

تکرارهای ga در پروموتر ژن ها، موتیفهایی هستند که با ساختارهای تنظیمی g4 چهارتایی، هم پوشانی دارند و در تشکیلات نوکلئوزوم درگیر هستند.قبلا پروموتر مرکزی ژن های کدکننده پروتئین را که دارای مقادیر زیادی تکرارهای ga هستند شناسایی شده است. ضرورت عملکرد این تکرارها با تحقیق بر روی ژن sox5، که در فرآیندهای تکاملی نقش دارد، مشخص شد. در این مطالعه عملکرد str پروموتر مرکزی ژن gabra3، که گیرنده مهمترین نوروترانسمیتر مهاری مغز میباشد، مورد بررسی قرار گرفت. اختلاف بیان معنی داری بین آلل ها، در ترانسفکشن hek293t مشاهده گردید. بررسی همولوژی این تکرارها مابین گونه ها، از حفظ شدگی بسیار زیاد این تکرارها در طول تکامل در ناحیه پروموتری بین نخستی ها و موش خبر داد(p< 1x10-8). با توجه به اینکه هسته مرکزی ژنgabra3 (فاصله بین +1 تا-120 )، متشکل از یک توالی ga تکراریست، واز طرفی فاقد عناصر مرسوم رونویسی است،پیشنهاد میشود که این تکرارهای ga در پروموتر مرکزی، یک مکانیسم جدید برای تنظیم بیان ژنهایی است که در رشد و تکامل نقش دارند.

چکیده ندارد.