مطالعات در زمینه مدیریت پس از سوانح نشان می دهند که در بسیاری موارد، به ویژه در مناطق شهری کشورهای در حال توسعه نظیر ایران، بهسازی و بازسازی بعد از سانحه، پیچیده و کند می شود. این امر به واسطه عوامل متعددی چون پیچیدگی و عناصر ساختمانی به جا مانده از واحدهای مسکونی ویران شده، سطح توسع? منطقه، تعداد بسیار زیاد بی خانمان ها و غیره می باشد. در این حالت تهیه مسکن پس از مرحل? نجات اولیه، مشکل اصلی مدیران و برنامه ریزان بخش مدیریت بحران می گردد. برای این منظور پژوهش حاضر بر آن است تا مکان های بهینه اسکان موقت آسیب دیدگان از زلزله ای احتمالی را برای شهر زنجان مورد پیش بینی و با تلفیق برنامه ریزی صحیح و علمی، مدیریت بحران زلزله را با ایجاد تسهیلات لازم جهت شناخت مکان های مناسب اسکان موقت یاری نماید؛ بطوری که در صورت وقوع سانحه زلزله، امکان برقراری سریع اردوگاه ها برای زلزله زدگان میسر گردد. در این مطالعه با استفاده از 14 معیار در قالب معیارهای طبیعی از جمله فاصله از گسل و شیب و معیارهای انسانی شامل کاربری اراضی شهری، تراکم جمعیت، آسیب‏پذیری، فاصله از مراکز درمانی، پارکها، فضاهای باز و خطوط انتقال نیرو و .... و با استفاده از روش فرایند سلسله مراتبی به مکان یابی مناطق اسکان موقت در شهر زنجان پرداخته شده است. نتایج حاصله نشان می دهد که پارکها و فضاهای باز شهری از جمله مکانهای بهینه برای اسکان موقت آوارگان ناشی از زلزله محسوب می شود که می بایستی ستادهای مدیریت بحران به تجهیز و آماده سازی این مناطق بپردازند. همچنین نتایج تحقیق نشان دهنده کمبود فضاهای کافی جهت استقرار زلزله زدگان در سطح شهر زنجان می باشد، که این امر در بافت مرکزی شهر واضح تر از سایر بخش ها دیده می شود