برای شرکت های بیمه آگاهی از توزیع خسارت و مقدار خسارتی که در آینده متقبل خواهند شد دارای اهمیت است. بیمه گران داده های مربوط به خسارتهای پیشین خود را ثبت می کنند؛ استفاده از این داده ها برای پیش بینی و برآورد خسارت در آینده و تعیین حق بیمه برای بیمه گذاران متناسب با ریسک آن ها امری حیاتی برای بیمه گران است. نظریه باورمندی به عنوان مجموعه ای از ابزارهای کمی این اجازه را به بیمه گر می دهد تا حق بیمه های آینده را بر اساس تجربه و خسارت های پیشین خود تعیین نماید. نظریه باورمندی دارای تاریخچه ای طولانی در علم آمار و محاسبات بیمه می باشد و سنگ بنای این رشته محسوب می شود. نظریه باورمندی و برآوردگرهای باورمندی به عنوان بهترین و موفق ترین برآوردگرهای ممکن در زمینه های مختلف شناخته شده اند. در این تحقیق نظریه باورمندی با استفاده از داده های طولی توسعه داده شده است و همچنین به دلیل وجود وابستگی بین خسارات در طول زمان از کاپولا برای حل و به دست آوردن برآوردگر باورمندی استفاده شده است. کاپولا (مفصل) برای مدل سازی وابستگی در طول زمان استفاده می شود و ابزاری قوی برای تعیین و به دست آوردن وابستگی بین پیشامدهای چند متغیره می باشد. در این تحقیق از کاپولای تی استفاده شده است که این نوع کاپولا در مسائل کاربردی از اهمیت بسزایی برخوردار است. داده ها در این پایان نامه مربوط به خسارت بیمه بدنه اتومبیل شرکت بیمه ملت در استان های مختلف طی سال های 1387-1391 کمک است که هر استان به عنوان یک کلاس ریسک در نظر گرفته شده است. در این تحقیق نشان داده شده است که باورمندی با استفاده از کاپولا در خسارت های بیمه بدنه اتومبیل نسبت به برآوردگر های باورمندی کلاسیک و موجود بهتر عمل می کند و همچنین به دست آوردن و برازش توزیع حاشیه ای مناسب به داده های از اهمیت فراوانی برخوردار است و همچنین می توان برآورد را با استفاده از متغیر های کمکی و رگرسیون خطی تعمیم یافته بهبود بخشید.