هدف این تحقیق بررسی رابطه بین خودشناسی مدیران و رضایت شغلی کارکنان در مدارس شهر بهبهان در سال 90-89 می باشد. به همین منظور خودشناسی مدیران به عنوان متغیر پیش بین و رضایت شغلی کارکنان به عنوان متغیر ملاک مورد بررسی قرار گرفته است. جامعه آماری کلیه مدیران (100 نفر) و دبیران (2000 نفر) شهر بهبهان می باشد جهت نمونه گیری دبیران از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای استفاده شده است که تعداد 400 نفر از بین دبیران مدارس شهر بهبهان به عنوان تعداد نمونه در نظر گرفته شده است. همچنین کل جامعه آماری مدیران به تعداد 100 نفر به عنوان حجم نمونه در نظر گرفته شده است. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودشناسی (دیود. ای.و تن و کیم. اس.کمرون) و رضایت شغلی (ویسوکی و کروم) استفاده شده است. به منظور تجزیه و تحلیل داده های پرسشنامه، طبقه بندی، خلاصه کردن، توصیف و تفسیر و برقراری ارتباط با متغیرها علاوه بر استفاده از آمار توصیفی (نمودارها، جدول توزیع فراوانی، شاخص های مرکزی و شاخص های پراکندگی) و به منظور آزمون فرضیه ها از مدل های آماری و پریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. با توجه به نتایج حاصله، بین خودشناسی مدیران و مولفه های آن (ارزش های شخصی، سبک تفکر، گرایش به تغییر و روابط انسانی مدیران) با رضایت شغلی کارکنان رابطه معناداری وجود دارد.