تبیین تجارب اعضای هیأت علمی از نظام ارزشیابی آموزشی در دانشگاه علوم پزشکی مازندران: تحلیل محتوا

زمینه و هدف: هدف و نقش عمده آموزش عالی، تربیت نیروی انسانی متخصص و مورد نیاز جامعه با کسب توانایی لازم جهت وظایف مربوط در حیطه عملکردی خود است. امروزه ارتقای کیفیت آموزشی از ارکان اساسی یک سیستم آموزش عالی معتبر تلقی می گردد. از این رو ارزشیابی آموزشی به منظور تعیین میزان موفقیت اعضای هیأت علمی (استادان) در مسیر نیل به این هدف، کارامدترین روش جهت بهبود کیفیت آموزشی می باشد. بر اساس نتایج پژوهش ها، ارزشیابی استادان یکی از جنجال برانگیزترین مباحث آموزش پزشکی می باشد و به تأمل و تحقیق بیشتری نیاز دارد و کسب تجارب استادان که هدف این ارزشیابی می باشد، بسیار سودمند به نظر می رسد. این مطالعه با هدف تبیین تجارب استادان از نظام ارزشیابی آموزشی انجام شد.   روش کار: مطالعه حاضر در سال 1392 به روش کیفی و با رویکرد تحلیل محتوا در دانشگاه علوم پزشکی مازندران صورت گرفت. مشارکت کنندگان 8 نفر از اعضای هیأت علمی داوطلب و علاقمند به شرکت در مطالعه بودند. داده ها از طریق مصاحبه های نیمه ساختار یافته و با نمونه گیری هدفمند جمع آوری گردید و تا اشباع اطلاعات ادامه یافت.   یافته ها: سه درون مایه اصلی «روشن نبودن هدف سیستم ارزشیابی، نامناسب بودن شیوه های ارزشیابی استادان و نقش ویژگی های استادان در ارزشیابی» از یافته های مطالعه حاصل شد.   نتیجه گیری : بر طبق نتایج مطالعه، ضرورت تغییرات و اصلاحات اساسی و همه جانبه در شیوه های ارزشیابی آموزشی استادان، ارتقای سطح آگاهی و تعهدات اخلاقی عاملان ارزشیابی از اهمیت و تأثیر آنان در سرنوشت ارزشیابی شونده، بهبود کیفیت آموزش و در نهایت تعالی سیستم های آموزش عالی و همچنین ارایه راهکارهایی در جهت افزایش انگیزه و کارایی استادان، کاهش نگرانی ها و دغدغه های آنان با ایجاد سیستم های ارزشیابی عدالت محور و معتبر و سرانجام دستیابی به بیشترین بهبود در برنامه ها و خط مشی های آموزشی احساس می گردد.