بررسی برچسب انرژی ساختمان در ایران با رویکرد مدیریت مصرف انرژی

از جمله بخش های اصلی مصرف کننده انرژی در ایران ساختمان است؛ به طوری که این میزان مصرف انرژی بسیار بیشتر از متوسط میزان مصرف انرژی در کشورهای توسعه یافته می باشد. یکی از راه های کاهش مصرف انرژی که سالیانی است در جهان مورد توجه قرار گرفته، استفاده از برچسب انرژی ساختمان است. در این مقاله پس از بررسی تقسیم بندی اقلیمی در ایران، استانداردهای مربوط به برچسب انرژی ساختمان و ضوابط مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان بیان می گردد. سپس مقررات مذکور روی یک ساختمان نمونه بررسی می شود. در پایان پارامترهای بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان و میزان ارتقای رده برچسب انرژی ساختمان نمونه مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. نتایج نشان می دهند که مطلوب ترین شرایط مصرف انرژی ساختمان نمونه در حالت اولیه مربوط به اقلیم های2 و 8 و در حالت بهبودیافته مربوط به اقلیم های1 و 2 می باشد. کمترین تأثیر بهینه سازی مصرف انرژی ساختمان در اقلیم 8 و بیشترین تأثیر بهینه سازی ساختمان از لحاظ مصرف انرژی را در اقلیم های3، 4 و 5 شاهد هستیم. لذا اجرای راه کارهای مذکور در اقلیم های پرمصرف 3، 4 و 5 بیشترین صرفه اقتصادی را خواهد داشت. ضمناً رعایت اصول مقررات ملی ساختمان در ابتدای طراحی با هدف کاهش مصرف انرژی، در اقلیم 8 ضروری است