این رساله به بررسی روابط متقابل میان اقتباس تئاتری و وضعیت پسااستعماری در ایران می پردازد؛ وضعیتی که از لحظه مواجهه سوژه ایرانی با مدرنیته غربی آغاز می شود. پیش از این مواجهه در ایران تئاتر وجود نداشت. بنابراین رسانه تئاتر در ایران رسانه ای اقتباس شده است. به سبب همین ماهیت اقتباسی تئاتر در ایرانْ عملِ اقتباس جدای از این که تنها یک تکنیک ادبی یا اجرایی باشد، نقطه آغازی برای انواع مطالعات تئاتری ...

دوره ی پسااستعماری تأثیرات بسزایی بر ادبیات آن دوره داشته که ظهور آن ها در متون پسااستعماری آشکار است. این متون با بکارگیری عناصر خاص زبان شناسی و فرهنگی توسط نویسنده متمایز می شوند که در این تحقیق عناصر پسااستعماری نامیده می شوند. پرسش اصلی محقق این است که برای ترجمه ی این عناصر کدام روش ترجمه بین مترجمین ایرانی رایج تر است. لذا در این تحقیق 6 داستان کوتاه از جومپا لاهیری بعنوان یکی از چهر ه ه...

مطالعات پسااستعماری در مطالعات ترجمه ادبی جایگاه مهمی یافته است. پس از ورود ترجمه به مطالعات فرهنگی، مترجمان و نظریه پردازان پسااستعماری نیز به مرور زمان متوجه اهمیت ترجمه در فرآیند تشکیل مستعمرات و آزادسازی مستعمرات وهمچنین نابرابری قدرت زبانها و فرهنگ ها در ترجمه گردیدند و واکنش و پایداری مترجمان را در برابر این نابرابریها مورد مطالعه قرار دادند. موضوع اصلی این مطالعه، بررسی پسااستعماری ترجمه...

این مقاله در پی آن است که اوّلاً، بر ضرورت گسترش مطالعات روش‏شناسی و معرفت‏شناسی تاریخی در ایران تأکید کند و ثانیاً، با نقد یکی از تعریف‏هایی که اخیراً درباره علم تاریخ صورت گرفته، توجه اندیشوران را به بحث‏ها و گفت و گوهای انتقادی سوق دهد تا با نقد بسیاری از سنت‏های رایج در امر آموزش و پژوهش تاریخ در ایران، زمینه تغییر نگرش‏ها و روش‏ها در این حوزه بیش از پیش فراهم آید. از این رو، نگارنده پس از شرح ...

مجمع التواریخ، اثری دربارة تاریخ ایران در دورة پس از سقوط صفویه است که در سال 1207 در هند نوشته شده است. آخرین فقرات اطلاعاتی این اثر مربوط به تاریخ ایران در اوایل قرن سیزدهم است، اما مطالب آن بیشتر از منظر مطالعة تاریخ خاندان مرعشی و تاریخ ایران در سال های مقارن با سقوط صفویه تا اوایل دهة هشتاد قرن دوازدهم هجری قمری اهمیت دارد. میرزا محمد خلیل، نویسندة آن اثر، از سادات مرعشی مهاجر به هند است. ...

چکیدهتاریخنویسی محلّی، در کنار سایر گونههای تاریخنویسی، یکی از زمینههایی بوده است که مورخانایرانی آن را آزموده و آثار ارزندهای پدید آوردهاند. این نوع تاریخ نگاری، با محوریّت مکاننگاری،آگاهیهای ارزشمندی در باب حیات اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، تاریخ، جغرافیا، حکّام وفرمانروایان و تحولات سیاسی یک شهر و ناحیهای خاص ارائه میدهند که در دیگر گونههایتاریخنگاری، نظیر تواریخ عمومی و یا سلسلهای، کمتر دیده میشو...

توجه به پدیده ی مهاجرت و تولیدات فرهنگی پیرامون آن، جایگاه بی بدیلی در مطالعات پسااستعماری دارد، زیرا اگر چه استعمار در شکل رسمی خود پایان یافته به نظر می رسد، اما موج مهاجرت ها در دهه های اخیر، خبر از نسخه های جدید استعمار می دهد که توزیع نامتوازن ثروت و دانش، نظام های مدنی توسعه نیافته، وابستگی به فناوری های جدید و همچنین نیاز غرب به نیروی کار ارزان از جمله دلایل آن هستند. بر این اساس نظریه ی...

چکیده: میراث مکتوب ما نشان می دهد که جامعه زنان در گذشته، از صحنه روایت وثبت نقش تاریخی خود غایب بوده اند و در این غییب تاریخی، مردان بودند که تاریخ آنان را نوشته اند. از این رو می توان گفت: تاریخ نگاری زنان نیز، «تاریخ مذکّر» بوده است. چرا تاریخ زنان را مردان نوشته اند؟ چرا تا یکصد سال اخیر حتی یک مورخ و یک اثر تاریخ نگاری معتبر از زنان دیده نمی شود، چنانکه فیلسوف و متکلم وادیب وفقیه برجسته نیز...

ادبیات پسااستعماری در صدد است تا تعامل بین استعمارگران و کشورهای تحت سیطره که مستعمره نام می گیرند را تعریف کند. توجه به این حوزه در طول دهه ی 1970به اوج خود رسید. یکی از مهمترین پیشگامان در عرصه ی پسااستعماری ادوارد سعید (1935-2003 ) محقق فلسطینی آمریکایی است که به انتقاد از نوع نگاه غرب به شرق و فرهنگ شرق در کتاب مشهور خود شرق شناسی(1978) می پردازد. در واقع، شرق شناسی تأثیر زیادی بر مطالعات پ...

دوره ی مغول و تیموری، از مهم ترین دوره های شاهنامه سرایی و تاریخ نویسی منظوم در ایران است و منظومه های تاریخی بسیاری در این دو دوره به وجود آمده اند که بیشتر آنها به تقلید از شاهنامه ی فردوسی و بر اساس تاریخ های منثور سروده شده اند. منظومه ی شهنشاه نامه، سروده ی احمد تبریزی، یکی از تاریخ سروده های این دوره در باب تاریخ مغولان و احوال چنگیزخان و جانشینان او تا عهد سلطان ابوسعید بهادرخان است که ک...