نوشتار حاضر در حوزه گرایش نسبتا نوین مطالعات ایرانی- تلمودی قرار می گیرد،و با بررسی یک روایت از تلمود بابلی (رساله قیدوشین 70 الف) که شامل چند واژه غیر آرامی/غیر عبری می باشد، تلاش دارد تا به یاری مطالعات واژه شناسانه، کلمه های مورد اشاره را بررسی و تحلیل نموده و به واسطه تحلیل واژگان تا حد ممکن به شناخت زبان یا زبانها و گویشهای مورد استفاده در منطقه میان رودان دوران ساسانی بپردازد. در میان واژ...

فارسی فیروزآبادی، از گروه گویشهای جنوب غربی است که تاکنون تحقیقی در بارۀ آن انجام نگرفته است و اثری نوشتاری از آن موجود نیست و امکان فراموشی آن به علل مختلف وجود دارد.    ساختار فعل در فارسی فیروزآبادی همانند فارسی معیار است و وجه اختلاف آن در تفاوت آوایی، واژگانی و شناسه های برخی از افعال به ویژه گذشته نقلی است. در مقاله حاضر، فعل در فارسی فیروزآبادی از دیدگاه های زیر بررسی شده است : 1.ستاک حا...

پژوهش حاضر به ریشه شناسی گویش خنجی-یکی از گویشهای لارستانی-می پردازد. واژگان بررسی شده به فارسی امروز نرسیده یا اگر معدودی از آنها در فارسی نو دیده می شوند با دگرگونیهای معنایی ، آوایی، و یا هر دو همراهند. نگارنده در پی آن است با ریشه شناسی واژگان ضمن زنده کردن و ثبت آنها-که در حال فراموشی و خاموشی اند-هر چند اندک بر ثروت واژگانی زبان فارسی بیافراید و با اثبات اینکه گویش گفته شده ادامه منطقی زب...

رساله حاضر گویش الویری را مورد بررسی قرار داده است . الویر دهی است که در بخش خرقان ساوه واقع شده است . از خصوصیات ویژه و بارز این گویش حفظ جنس (کذکر - مونث) در اسامی، در سوم شخص مفرد ضمائر شخصی و اشاره، در صفات و در افعال است . همچنین قرارگرفتن "ضمائر مفعولی نهادین" (برابر با ضمائر فاعلی فارسی) قبل از ماده فعل از خصوصیات ممیزه این گویش است . در فرهنگ دهخدا گویش الویر به نقل از جغرافیای نظامی جز...

این پژوهش تحت عناوین ذیل ساختمان فعل در گویش کردی روستای حریر را مورد ب و بررسی قرار می دهد. زبانهای آرگتیو - آرگتیو در زبانها و گویشهای ایرانی - موقعیت جغرافیایی روستای حریر - نشانه های آوانویسی - ساختمان فعل در گویش کرد روستای حریر - صرف افعال معلوم - ساختمان افعال مجهول - صرف افعال - افعال مرکب با پیشوند - wa صرف فعل به(راه افتادن-) در دو زمان مضارع و ماضی مطلق - افعال شرطی - گویش حریری وزبا...

نگارنده در مقاله‌ای با عنوان " شناسه سوم شخص مفرد در مصادر فارسی " (  کلبا سی، 1375 ) نظر خود را در مورد وند زمان گذشته چنین بیان کرده که شناسه سوم شخص مفرد احتمالا باعث پیدایش وند زمان گذشته در مصادر و افعال ایرانی  شده است. در مقاله اخیر گونه‌های شناسه سوم شخص مفرد در زمان حال و نیز گونه‌های وند زمان گذشته مورد بحث قرار می‌گیرند.