بررسی تغییرات جمعیتی بالتوری سبز chrysoperla carnea steph در ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان

زیستی و حدوث اوج جمعیت و فروکش آن در طول فصول زراعی سال های 1376 و 1377، انجام گرفت . همچنین به دلیل تاثیر تغذیه در میزان باروری حشرات کامل و کارآیی شکارگری بالتوری سبز، اثرات تغذیه از سه گونه متفاوت شته ها شامل شته آرد آلود سیب (dysaphis mali)، شته سبز هلو (myzuspresicae) و شته اقاقیا (aphis crassivora) و نیز میزان تحمل لاروهای سنین مختلف به گرسنگی در شرایط آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت . مطالعه تغییرات جمعیت حشرات کامل با استفاده از یک تله نوری انجام گرفت . در مطالعه جمعیت های مراحل تخم و لاروی، از 12 درخت شاخص مشتمل بر: درختان سیب ، گلابی، گردو و اقاقیا (3 درخت از هر یک) با استفاده از یک قیف اشنایدر و روش ضربه زنی به سرشاخه ها، از لاروها و با بررسی سرشاخه ها و محل تجمع شته ها به صورت هفتگی نمونه برداری شد. نتایج حاکی از وجود دو نسل سالیانه بود و نسبت جنسی شکارهای حاصل از تله نوری 3/9:1 بدست آمد. در بررسی های آزمایشگاهی، میزان تغذیه لاروهای سنین مختلف بالتوری سبز از لاروهای سه گون شته فوق الذکر و طول دوره نشو و نمایی مراحل قبل از حشره کامل، وزن شفیره های حاصل و تحمل مراحل لاروی به گرسنگی مورد بررسی قرار گرفت . پرورش لاروها با استفاده از ظروف پلاستیکی جایخی در انکورباتور تحت شرایط 16:8 (نور به تاریکی) و دمای 25 +- 1 درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 75 +- 5 درصد عملی گردید. شفیره ها جداگانه وزن شده و حشرات کامل منتج از آنها در طول مدت تخمگذاری با غذای مصنوعی (شامل آب ، شکر و عصاره مخمر به نسبت وزنی 1:1:1) پرورش یافتند. نتایج حاکی از آن بود که شکار مطلوب ، با افزایش وزن شفیره و قدرت باروری حشرات کامل شکارگر و کاهش طول مدت نشو و نمایی، نه تنها میزان تغذیه از شکار را افزایش می دهد، بلکه با افزایش جمعیت شکارگر، روند تغییرات جمعیتی آن را تحت تاثیر قرار داده و به دنبال آن، تغییرات جمعیتی شکار، جمعیت شکارگر را تحت تاثیر قرار می دهد.