بررسی خوردگی آلیاژهای مس و آلومینیم در محیط آب دریای خزر و خلیج فارس

آب دریا یک مخلوط بیوشیمیائی پیچیده است . ترکیب شیمیائی اسمی آن 9ˆ2 درصد nacl و 4ˆ0 درصد mgso4 است .امادرحقیقت حاوی مقادیر جزئی از هر چیزی که تصور کنیم می باشد. میزان خورندگی آب دریا برای فلز یا آلیاژی خاص بستگی به عمق، دما، میزان و نوع گازهای حل شده، میزان و نوع ترکیب عناصر آلی و معدنی، سرعت حرکت ، ذرات جامد معلق، و عوامل بیولوژیکی دارد. بمنظور بررسی سرعت خوردگی یکنواخت آلومینیم، آلومینیم - منیزیم، و برنز آلومینیم در آب دریای خزر منطقه خزرشهر و آب خلیج فارس منطقه بندرعباس ، از دو روش غوطه وری در محل و در آزمایشگاه، و روش پولاریزاسیون خطی در آزمایشگاه استفاده شده است . نتایج بدست آمده نشان می دهد که سرعت خوردگی هرسه آلیاژ در آب دریای خزر در محل بسیار بیشتر از سرعت خوردگی در آب دریای خزر در آزمایشگاه بوده و دوره های آزمایش 9 و 12 ماهه افزایش قابل ملاحظه ای در سرعت خوردگی نشان می دهند. سرعت خوردگی آلیاژهای ذکر شده در آبهای خلیج فارس در دوره 9 ماهه مقدار قابل ملاحظه ای کمتر از دریای خزر بوده است . و تعداد حفره ها در نمونه های آلومینیمی در آب دریای خزر نسبت به خلیج فارس بسیار بیشتر بوده است . در برنز آلومینیم در آب دریای خزر حفره های پراکنده ای در سطح ایجاد شده است . اما در خلیج فارس حفره ها در مناطقی خاص متمرکز شده اند که مربوط به محل اتصال موجودات سخت پوست دریایی است .