تاثیر یک برنامه تمرین درمانی بر برخی فاکتورهای جسمانی و روانی بیماران هموفیلی نوع a

مقدمه: هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر یک برنامه تمرین درمانی روی فاکتورهای جسمانی و روانی بیماران هموفیلی نوع a است. روش تحقیق: نمونه مورد استفاده در این تحقیق شامل 20 مرد مبتلا به هموفیلی نوع a (سن07/8 ± 55/22 سال، قد: 42/12 ± 17/172 سانتی متر، وزن:14/21 ± 88/60 کیلوگرم) بودند که توسط کانون هموفیلی استان اصفهان جهت شرکت در این پروژه معرفی گردیده بودند. پس از پر کردن فرم رضایتنامه توسط آزمودنی ها، از آنها طی یک هفته آزمون های اولیه به عمل آمد. جهت اندازه گیری دامنه حرکتی از گونیامتر یونیور سال، قدرت دستگاه بایودکس ایزوکینتیک(iii)، آمادگی هوازی از آزمون 6 دقیقه پیاده روی(6-mwt)، کیفیت زندگی از پرسشنامه کیفیت زندگیsf-36، اضطراب از پرسشنامه اضطراب بک و عزت نفس بیماران از پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ استفاده شد. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرینی منتخب به مدت 8 هفته شرکت نمودند. در نهایت تمامی آزمونهای مورد استفاده در پیش آزمون از دوگروه به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار spss نسخه 16 مورد استفاده قرار گرفت. اختلاف معناداری در سطح( 05/0p<)در نظر گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های گالموگروف-اسمیرنوف، آزمون تی همبسته و آزمون کوواریانس استفاده شد. نتایج: نتایج بهبود معناداری در دامنه حرکتی مفاصل(مچ پا، زانو، ران، شانه و آرنج) ، قدرت عضلانی( عضلات بازکننده و خم کننده زانو)، آمادگی هوازی، زیرگروه های کیفیت زندگی، اضطراب و عزت نفس گره آزمون پس از مشارکت در برنامه تمرین درمانی منتخب نشان داد) 05/0(p<. همچنین مقادیر بین گروهی تفاوت معناداری را در فاکتورهای جسمانی و روانی مذکور بین گروههای تجربی و کنترل پس از پایان دوره تمرین درمانی ویژه نشان داد) 05/0(p<. تمرینات بدنی چنانچه به شکل صحیحی طراحی و اجرا گردند باعث ارتقا فاکتورهای جسمانی و روانی بیماران هموفیلی می گردد. لذا باید با وسعت بیشتری به عنوان جزئی از فرایند درمان بیماران هموفیلی مورد توجه قرار گیرند.