بررسی اثر بخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر کاهش رفتارهای خودتخریبی و مشکلات بین فردی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با و بدون مشکلات سوء مصرف مواد

هدف پژوهش حاضر مقایسه ی اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک dbt در کاهش مشکلات بین فردی و رفتارهای خودتخریبی در بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی bpd با و بدون سوء مصرف مواد می باشد.جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه ی بیماران بستری مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بیمارستان شفای رشت تشکیل دادند که بنا بر آمارهای موجود در حدود 95 نفر بودند. از این میان تعداد 31 بیمار مبتلا به اختلال شخصیت مرزی انتخاب شده و بر حسب عامل سوء مصرف مواد به دو گروه با و بدون سوء مصرف تقسیم شدند. روش انجام پژوهش، شبه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون بوده و ابزارها عبارت بودند از : سومین ویراست پرسشنامه چند محوری بالینی میلون (mcmi-iii)، چهارمین نسخه از مصاحبه نیمه ساختار یافته ی شاخص شدت اختلال شخصیت مرزی (bpdsi)، و مصاحبه بالینی ساختار یافته ی dsm-iv-tr (scid). پس از تحلیل داده ها به وسیله ی آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (mancova)، یافته ها نشان داد که بین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر روی مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی با و بدون سوء مصرف مواد تفاوت معناداری وجود ندارد.