اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر میزان عزت نفس و خودکارآمدی دختران عقب مانده ذهنی آموزش پذیر

چکیده: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر میزان عزت نفس و خودکارآمدی دختران عقب مانده ذهنی آموزش پذیر در سال 1390 بوده است. طرح پژوهشی نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بوده، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، یک مرکز توانبخشی حرفه آموزی دختران عقب مانده ذهنی آموزش پذیر انتخاب شد و پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) و خودکارآمدی شرر (1982) بر روی 50 نفر از اعضای آن مرکز بصورت شفاهی و توسط کارشناس بالینی با سابقه اجرا گردید. تعداد 30 نفر که نمره آنان در آزمون عزت نفس و خودکارآمدی یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش گمارده شدند. آموزش مهارت های اجتماعی بصورت گروهی در 18 جلسه، 45 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش انجام شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که بین دو گروه از نظر عزت نفس و خودکارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد (05/0>p). براساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش مهارت های اجتماعی بر میزان عزت نفس و خودکارآمدی دختران عقب مانده ذهنی آموزش پذیر موثر بوده است. کلید واژه ها: آموزش مهارت های اجتماعی- عزت نفس- خودکارآمدی- عقب ماندگی ذهنی