ارزیابی پتانسیل باکتری‎های پروبیوتیک باسیلوسی بر عملکرد رشد، ترکیب بیوشیمیایی لاشه، پاسخ‎های ایمنی و فلور میکروبی روده پست لارو میگوی سفید غربی (litopenaeus vannamei)

در این مطالعه مخلوط باسیلوس سابتیلیس (bacillus subtilis) و باسیلوس لیچنی فورمیس (bacillus licheniformis) تجاری و بومی استخراج شده از روده فیل ماهی انگشت‎قد بر عملکرد رشد، نرخ بقا، ترکیب لاشه، فاکتورهای همولنف، پارامترهای بیوشیمیایی سرم، مقاومت در برابر شرایط محیطی تنش‎زا و فلور میکروبی روده پست‎لارو میگوی سفید غربی (litopenaeus vannamei) مورد استفاده قرار گرفت. میانگین وزن پست لاروها 54/6±50 میلی‎گرم بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی صورت پذیرفت. سه تکرار برای هر یک از تیمارها و گروه شاهد استفاده شد. پست‎لاروها در تیمارهای t1 و t3 به ترتیب با جیره‎های مکمل شده با باسیلوس‎های پروبیوتیکی تجاری و بومی در غلظت cfu/g 106×5/1 تغذیه شدند. جیره مکمل شده با مخلوط باسیلوس‎های تجاری و بومی در غلظت cfu/g 106×5/1 در تیمار t2 استفاده شد. پست‎لاروهای میگو در تیمار شاهد با جیره بدون مکمل‎سازی با باسیلوس تغذیه گردیدند. در انتهای دوره آزمایش (60 روز) نتایج نشان داد که لاروهای میگو در تیمار t1 در مقایسه با تیمار شاهد وزن و نرخ بازماندگی بالایی داشتند. بیشترین سطح پروتئین لاشه (98/46 درصد) و پایین‎ترین سطح چربی (40/2 درصد) در تیمار t1 بدست آمد و با تیمار شاهد اختلاف معنی‎دار داشت (05/0p<). ضریب تبدیل غذایی به طور معنی‎داری در تیمار t1 در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0p<). پارامترهای همولنف (هموسیت کل، سلول‎های دانه‎دار و هیالین) و غلظت پارامترهای بیوشیمیایی سرم (گلوکز، کورتیزول، آلبومین و پروتئین کل) به طور معنی‎داری تحت تأثیر باسیلوس‎های پروبیوتیکی قرار گرفت (05/0p<)، با این وجود سطح آلبومین سرم تحت تأثیر باسیلوس‎ها معنی‎دار نبود (05/0p>). همچنین در تیمار‎های آزمایشی، پست لاروها در برابر استرس‎های محیطی (دما، شوری و پی اچ) مقاومت بیشتری نسبت به تیمار شاهد نشان دادند (05/0p<). تراکم باسیلوس‎ها در دستگاه گوارش میگوها در تیمار‎های آزمایشی نسبت به تیمار شاهد به طور معنی‎داری افزایش یافت (05/0p<). نتایج تحقیق حاضر نشان داد که بکارگیری باسیلوس‎های پروبیوتیکی موجب بهبود عملکرد رشد، پاسخ‎های ایمنی و تعدیل فلور میکروبی روده میگوی سفید غربی شده است.