بررسی تأثیر پری بیوتیک مانان الیگوساکارید بر رشد، بازماندگی و برخی شاخص های خونی و ایمنی کپور معمولی (cyprinus carpio)

این مطالعه‏ی تغذیه ای به منظور ارزیابی اثر پری‏بیوتیک مانان‏الیگوساکارید (mos) بر روی بقا، عملکرد رشد، پاسخ های ایمنی و برخی فاکتورهای خونی ماهی کپور‏‏معمولی (cyprinus carpio)، انجام گرفت. پس از یک هفته سازگاری با شرایط پرورش، جیره پایه به صورت 4 جیره آزمایشی حاوی صفر، 05/0، 1/0 و 2/0 درصد مانان الیگوساکارید تهیه شد. هر جیره به طور تصادفی برای گروهی از ماهی با 3 تکرار با متوسط وزن اولیه 24/0±90/13 گرم اختصاص داده شد. پس از 8 هفته تغذیه ، بازماندگی در همه تیمارها بالا بود و اختلاف معنی¬داری بین آن ها مشاهده نشد (05/0p>). شاخص های رشد شامل وزن نهایی، درصد افزایش وزن (wg%) و ضریب‏ رشد ‏ویژه (sgr) بین تیمارهای مختلف، اختلاف معنی داری را نشان ندادند (05/0p>). fcr در ماهیان تغذیه شده با سطوح 05/0-2/0 درصد پری‏بیوتیک mos وضعیت بهتری را نشان داد (05/0p<). در پارامترهای ایمنی شامل سطح آلترناتیو کمپلمان، فعالیت لایزوزیم و ایمنوگلبولین تام سرم اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0p<) و بیشترین آن ها در ماهیان تغذیه شده با جیره حاوی 2/0 درصد mos مشاهده گردید. اگرچه اختلاف معنی داری در شمارش کلی گلبول قرمز (rbc)، هموگلوبین و mch در ماهیان تغذیه شده با mos و جیره شاهد مشاهده نشد (05/0p>) اما در شمارش کلی گلبول سفید (wbc)، هماتوکریت، mcv و mchc در ماهیان تغذیه شده با جیره های مکمل شده با mos اختلاف معنی داری مشاهده شد (05/0p<). این نتایج نشان داد که اگرچه پری‏بیوتیک mos در جیره کپور معمولی نتوانست پارامترهای رشد را بهبود بخشد اما مصرف خوراکی mos در سطح 2/0 درصد باعث افزایش پاسخ های ایمنی کپور معمولی و بهبود fcr شد.