بررسی الگوی مصرف آنتی بیوتیک ها در سال 92 در بخش های داخلی و مراقبت های ویژه بیمارستان آموزشی بقیه الله

مقاومت آنتی بیوتیکی مشکلی بزرگ و رو به افزایش بوده و می توان گفت یکی از معضلات قرن 21ام بشمار می رود. متأسفانه علیرغم اینکه بتدریج بر تعداد عفونت های ناشی از ارگانیسم های مقاوم افزوده می شود، تعداد گزینه های آنتی بیوتیکی موثر بر آنها به سرعت کاهش می یابند. مطالعه مصرف آنتی بیوتیک ها در بیمارستان ها به علت هزینه بالای آنها، عوارض جانبی، احتمال مرگ و میر و ناتوانی، میزان بالای عفونت های بیمارستانی و بی فایده شدن این دارو ها دارای اهمیت است. یکی از عوامل موثر در منطقی کردن تجویز داروها و کاهش مصرف بی رویه آنها نظارت بر نحوه تجویز دارو و الگوی مصرف داروها می باشد. این مطالعه که از انواع dur گذشته نگر کمی می باشد، جهت تعیین الگوی مصرف آنتی بیوتیک ها در بخش داخلی و icu بیمارستان بقیه الله انجام شده است. به منظور انجام مقایسه با مطالعات ملی و بین المللی، از روش اندازه گیری استاندارد atc/d (آناتومیکی درمانی شیمیایی/ دوز معین روزانه) استفاده شد. این روش توسط سازمان جهانی بهداشت (who) جهت ارزیابی و برآورد مصرف داروها طراحی و توصیه شده است. دوز معین روزانه بر صد تخت روز اشغالی در داروهای ضد عفونی سیستمیک (کلاس j) به عنوان شاخص کمی در نظر گرفته شد. نتیجه اینکه مصرف داروهای ضد عفونت در بخش مراقبت های ویژه و داخلی به ترتیب 94/203 و 52/127 و ddd/100bed-day بوده است. پرمصرف ترین گروه دارویی در بخش مراقبت های ویژه نسل اول سفالوسپورین و در بخش داخلی کارباپنم ها بود. مصرف آنتی بیوتیک ها در بخش های مورد مطالعه بیمارستان بقیه الله در مقایسه با مطالعات دیگر بین المللی بالاتر بود. که در این میان مصرف گروه کارباپنم ها چشمگیرتر بود.