بررسی رابطه بین کیفیت زندگی کاری و بهره وری کارکنان شرکت آب و فاضلاب شهر اصفهان

چکیده: بهره وری و بهبود عملکرد، به صورت تلاش مستمر و مداوم برای دستیابی به زندگی بهتر از دیرباز آغاز شده و در حال تکوین است. بهره وری نه تنها به عنوان یک معیار اقتصادی صرف، بلکه، به عنوان یک اندیشه قلمداد می گردد، در سال های اخیر بهره وری از یک پارامتر سنجش عملکرد سازمانی به یک مفهوم اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی تبدیل شده است و در تمام عرصه های زندگی اجتماعی و سازمانی و فعالیت های مختلف اقتصادی، اجتماعی، علمی، فرهنگی از جمله فعالیت های تحقیقاتی و پژوهش وارد گردیده است. اگر کارکنان احساس کنند در محیطی مستعد و بارور کار می کنند و مدیریت به نحوی مناسب از وجودشان بهره می گیرد و از آنان پشتیبانی می کند به کار خود دلگرم و علاقه مند شده و از هیچ کوششی برای رسیدن به اهداف شرکت فروگذاری نمی کنند، لازمه چنین شرایطی وجود کیفیت زندگی کاری مناسب است که منجر به افزایش رضایت شغلی و عملکرد و در نهایت افزایش بهره وری فرد و شرکت می گردد. در این تحقیق سعی گردیده، شاخص هایی برای کیفیت زندگی کاری تعریف و سپس نگرش های کارکنان درباره ی این شاخص ها مورد بررسی قرار گرفته و ارتباط آن با بهره وری کارکنان شرکت آب و فاضلاب شهر اصفهان مورد پژوهش قرار گیرد. هدف اصلی در این تحقیق بررسی ارتباط بهره وری کارکنان شرکت آب و فاضلاب شهر اصفهان با کیفیت زندگی کاری بوده است و اهداف فرعی نیز بررسی رابطه بهره وری کارکنان با مولفه های کیفیت زندگی کاری (پرداخت حقوق منصفانه و کافی، توسعه قابلیت های انسانی، ایمنی و بهدشت محیط کار، قانون گرایی در سازمان، فضای کلی زندگی، تأمین فرصت رشد و امنیت مداوم، وابستگی اجتماعی زندگی کاری، یکپارچگی و انسجام اجتماعی) بوده است. روش گردآوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای و میدانی است که در روش میدانی از پرسشنامه استفاده شده است و از آزمون ضریب همبستگی جهت تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد که کیفیت زندگی کاری بر بهره وری کارکنان در شرکت آب و فاضلاب شهر اصفهان تأثیر داشته و بین آن دو ارتباط معناداری وجود دارد. در اهداف فرعی نیز ارتباط معناداری بین مولفه های کیفیت زندگی کاری (پرداخت حقوق منصفانه و کافی، توسعه قابلیت های انسانی، ایمنی و بهدشت محیط کار، قانون گرایی در سازمان، فضای کلی زندگی، تأمین فرصت رشد و امنیت مداوم، وابستگی اجتماعی زندگی کاری، یکپارچگی و انسجام اجتماعی) با مولفه های بهره وری (توان، انگیزش، بازخورد عملکرد و سازگاری محیطی) به طور کلی وجود داشت، لیکن بین تأمین فرصت رشد و امنیت مداوم و وابستگی اجتماعی زندگی کاری از مولفه های کیفیت زندگی کاری و توان یکی از مولفه های بهره وری ارتباط معناداری وجود نداشت. در این راستا با توجه به نتایج حاصل از پژوهش پیشنهاداتی نیز ارائه گردیده است.