در ابتدا اثر انگشت اسکن شده به وسیله الگوریتم بخشبندی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته وبخش اصلی تصویر و حاشیه از هم تفکیک می شوند. مرحله بعدی تهیه میدان جهتدار اثر انگشت می باشد.عمل بهبود تصویر اثر انگشت با فیلتر گابور بهینه سازی شده انجام می شود. بهینه سازی فیلتر گابور به این صورت انجام می شود که پهنای باند فیلتر متناسب با ویژگی های تصویر در هر محل تغییر می کند. در ادامه تصویر بهبود یافته به تصویرباینری تبدیل و عمل نازکسازی بر روی آن انجام می شود.از روش نوینی برای استخراج نقاط منحصربفرد؛شناسایی نوع آنها؛استخراج نقطه مرجع و زاویه مرجع برای هر اثر انگشت استفاده می شود.نقاط منحصربفرد برای گروهبندی اثر انگشت به پنج گروه مجزا مورد استفاده قرار می گیرند.از تصویر نازکسازی شده اطلاعات جزعی مینوتیا استخراج می شود. با توجه به نقطه و زاویه مرجع برای هر مینوتیا بردار ویژگی به ابعاد4در1 تولید می شود.بردار ویژگی شامل فاصله از نقطه مرجع؛زاویه مینوتیا نسبت به زاویه مرجع؛نوع مینوتیا و در نهایت زاویه راستای مینوتیا می باشد.برای هر اثر انگشت یک بردار ویژگی که شامل بردار ویژگی مینوتیاهای آن است تولید می شود. بردار ویژگی طوری محاسبه می شود که تحت تاثیر تبدیلات چرخش و جابجایی قرار نگیرد.در نهایت برای تطبیق مینوتیاها؛مینوتیای مشخصی از یک اثر انگشت با مینوتیاهای اثر انگشت دیگر مقایسه واگر بتوانند مقادیرآستانه مشخصی را ارضاء کنند؛گفته می شود دو مینوتیا باهم تطبیق می یابند. در دو تصویر مورد تطبیق اگرتعداد مینوتیاهای تطبیق یافته از یک حد معینی بیشتر باشدگفته می شود که دو تصویر تطبیق می یابند.برای ارزیابی الگوریتم های ارائه شده در هر مرحله از دیتابیس fvc2004 استفاده می شود.

عملگرهای یکنوای ماکسیمال و توابع محدب و نیم پیوسته پایینی به روش های متفاوتی با هم در ارتباط می باشند. یک قضیه مربوط به فیتزپاتریک نمایشی برای یک عملگر یکنوای ماکسیمال دلخواه روی یک فضای باناخ ارائه می دهد. ما نمایش عملگرهای یکنوای ماکسیمال توسط توابع محدب و نیم پیوسته پایینی را به عملگرهای یکنوا گسترش می دهیم و نشان خواهیم داد که در فضاهای متناهی البعد عملگرهای یکنوایی که یک نمایش محدب دارند، شامل اشتراکی از عملگرهای یکنوای ماکسیمال می باشند. سپس عملگرهای یکنوایی که یک توسیع یکنوای ماکسیمال منحصر به فرد دارند را شناسایی می کنیم.

پوشش کانال های آبیاری امری ضروریست. برای اینکه باعث افزایش مقاومت دیواره های خاکی آنها در مقابل آب شستگی می شود. با توجه به اینکه کشاورزان هزینه ی پوشش دار کردن را ندارند بر عهده ی دولت است. اما دولت به دلیل در اختیار نداشتن نقدینگی لازم قادر به مرمت و نگهداری نمی باشد بنابراین اعتقاد بر این است که کشاورزان باید در چنین برنامه هایی مشارکت کنند. مشارکت در مفهوم گسترده اش به معنی برانگیختن حساسیت مردم و نتیجتاً به معنی افزایش درک و توان روستائیان برای پاسخ گویی به طرح های توسعه و نیز به مفهوم تشویق و ابتکارهای محلی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان مشارکت شالیکاران در حفظ و نگهداری کانال های آبیاری پوشش دار درجه سه در شهرستان رشت به صورت پیمایشی صورت گرفته است. اهداف اختصاصی پژوهش حاضر، تعیین عوامل موثر بر مشارکت کشاورزان و شناخت ویژگی های فردی، اجتماعی- اقتصادی و حرفه ای کشاورزان شالی کار و تاثیر آن بر مشارکت در حفظ و نگهداری کانال های آبیاری می باشد. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه می باشد و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ برابر 75% تایید گردیده است و روایی آن با نظر سنجی از اساتید و کارشناسان مربوطه مورد تایید قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش شالیکاران بهره بردار از کانال های آبیاری درجه سه در شهرستان رشت که 203 نفر می باشند. اندازه ی نمونه با فرمول کوکران 133 تعیین و نمونه های انتخابی به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. داده های گردآوری شده با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و از طریق ضریب همبستگی و آزمون توکی تعقیبی فرضیه ها سنجیده شد. نتایج تحقیق نشان می دهد که بین ویژگی های فردی (سن و سطح تحصیلات)، عضویت در تعاونی ها و نهاد های اجتماعی، میزان برداشت آب از کانال و مقدار مالکیت زمین با مشارکت شالیکاران رابطه ی مثبت و معنی داری در سطح 95% وجود دارد و مهم ترین ویژگی طرح پوشش دار کردن کانال کاهش تلفات آب می باشد.