سیب زمینی یک محصول مهم جهانی است و در ایران نیز در دهه گذشته وسعت کشت آن افزایش یافته است. پکتوباکتریوم ها یا اروینیاهای عامل پوسیدگی نرم گروه مهمی از باکتری های بیماریزای گیاهی هستند که شدیدا? سبب خسارت و محدود نمودن تولید این محصول می شوند. شناخت دقیق جدایه ها و گونه های بیماریزای سیب زمینی در هر منطقه در مدیریت کنترل بیماری امری مهم است. بدین منظور طی سال زراعی 1391-1390 از مزارع سیب زمینی واقع در نواحی اصلی تولید استان گلستان شامل شهرهای جلین، علی آباد، سرخنکلاته، گالیکش، گنبد و آزادشهر بازدید صورت گرفت و بافت های دارای علایم پوسیدگی نرم و ساق سیاه جمع آوری شدند. سوسپانسیون های بافت های آلوده در آب مقطر استریل تهیه و سپس بوسیله لوپ روی محیط emb مخطط گردیدند. کلنی های نمایانگر سایه سبز متالیک جداسازی شدند و به منظور خالص سازی مجددا? روی پلیت های حاوی emb کشت گردیدند. جدایه های بیمارگر بر اساس توانایی ایجاد پوسیدگی در قطعات سیب زمینی، انتخاب شدند. براساس نتایج آزمون های مورفولوژیک، بیوشیمیایی و فیزیولوژیک، باکتری عامل ایجاد کننده ساق سیاه و پوسیدگی نرم احتمالا زیرگونه pectobacterium carotovorum subsp. carotovorum می باشد. تنوع ژنتیکی جدایه ها با روش های rep-pcr و is50-pcr ارزیابی گردید. سطح تشابه اثر انگشت ژنتیکی جدایه ها پس از الکتروفورز محصولات pcr در ژل آگارز 2/1 درصد و رنگ آمیزی با اتیدیوم بروماید، تعیین شد. ماتریکس تشابه با استفاده از ضریب تشابه جاکارد ایجاد شد و دندروگرام با استفاده از روش upgma ترسیم گردید. جدایه ها، 7 گروه را در سطح تشابه 67 درصد در box-pcr، 6 گروه را در سطح تشابه 48 درصد در eric1-pcr، 7 گروه را در سطح تشابه 44 درصد با eric2-pcr و 7 شاخه را در سطح تشابه 63 درصد در is50-pcr تشکیل دادند. نتایج فوق نشانگر وجود تنوع ژنتیکی قابل توجهی میان جمعیت های pcc روی سیب-زمینی در استان گلستان می باشند.