چکیده هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مدیریت جانشین پروری وتعهدسازمانی برعوامل یادگیری سازمانی مدیران و کارکنان دانشگاه های شهرتهران بررسی شده است. این پژوهش توصیفی وازنوع زمینه یابی و هبستگی است. جامعه آماری پژوهش راکلیه مدیران و کارکنان شاغل دردانشگاه های دولتی شهر تهران می باشد. نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای بوده وبراساس جدول مورگان نمونه ای به حجم 313 نفر انتخاب گردید. ابزار گردآوری داده ها، سه پرسشنامه استاندارد یادگیری سازمانی نیفه، پرسشنامه تعهد سازمانی آلن و مایر (1984) و پرسشنامه برنامه ریزی و مدیریت موثر جانشینی ویلیام جی،روزول بود. بهترین پیش بینی کننده مدیریت جانشین پروری مدیران و کارکنان شاغل در دانشگاه های دولتی شهر تهران، متغیرهای تعهدسازمانی ویادگیری سازمانی است. بهترین پیش بینی کننده مدیریت جانشین پروری مدیران و کارکنان شاغل در دانشگاه های دولتی شهر تهران، از بین مولفه های یادگیری سازمانی، متغیرهای فرهنگ سازمانی، می باشد و نیز بهترین پیش بینی کننده تعهدسازمانی مدیران و کارکنان شاغل دردانشگاه های دولتی شهر تهران، ازبین مولفه های یادگیری سازمانی ، تفکرسیستمی می باشد.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر فعالیت بدنی با شدت های مختلف (کم، متوسط و زیاد) بر تغییرات انفجار تنفسی و تعداد نوتروفیل ها در جودوکاران دانشگاهی بود. بدین منظور 10 نفر از جودوکاران دانشگاه شهید بهشتی، که حداقل 6 ماه تمرینات جودو داشتند، به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. میانگین سن، قد، وزن، دمای بدن، فشار خون سیستول، فشار خون دیاستول و شاخص توده بدن آزمودنی ها به ترتیب برابر با 66/1 ± 70/23 سال، 98/4 ± 10/176 سانتی متر، 89/9 ± 80/75 کیلوگرم، 29/0 ± 70/36 درجه سیلیسیوس، 24/0 ± 99/11 میلی متر جیوه، 25/0 ± 80/7 میلی متر جیوه و 15/2 ± 40/24 کیلوگرم بر مجذور متر بود. پژوهش حاضر جزء پژوهش های نیمه تجربی است. برای اجرای تحقیق، آزمودنی ها در هفته اول با شدت کم (45% ضربان قلب بیشینه)، به مدت 60 دقیقه بر روی تردمیل دویدند. قبل و بلافاصله بعد از تمرین از آزمودنی ها نمونه خونی گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل استنباطی داده ها از آزمون های t وابسته و تحلیل واریانس با اندازه های تکراری در نرم افزار 5/11 spss استفاده و سطح معنی داری ?=0/05 در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که فعالیت بدنی با شدت متوسط و زیاد باعث افزایش معنی داری تعداد نوتروفیل ها شد (05/0?p). همچنین فعالیت بدنی با شدت زیاد تاثیر معنی داری بر فعالیت انفجار تنفسی نوتروفیل ها داشت (05/0?p). اما افزایش فعالیت انفجار تنفسی بر اثر فعالیت بدنی با شدت های کم و متوسط معنی دار نبود (05/<0p). در ارتباط با مقایسه ی تاثیر فعالیت بدنی با شدت های مختلف بر تعداد نوتروفیل ها و فعالیت انفجار تنفسی نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/<0p).

مقدمه و هدف: یکی از فاکتورهای مخرب بافتی و توسعه دهنده بیماریهای اتوایمیون نظیر آرتریت روماتوئید، حضور و فعالیت اتوآنتی بادی ضد بافت خودی می باشد. از آنجا که پیش بینی می شود در اشخاص سالم اتو آنتی بادیهایی نظیر آنتی بادی ضد کلاژن نوع ‏‎(anti-cii ab)ii‎‏ مفصلی، وجود نداشته و یا بمیزان بسیار ناچیز تولید می شودند و از سوی دیگر در سرم بیماران مقادیر قابل ملاحظه ای از آنها قابل سنجش بوده و حتی میزان اتو آنتی بادی، همزمان با گسترش بیماری، افزایش و همزمان با پاسخ بیمار بدرمان کاهش یابد حضور اتوآنتی بادی ضد کلاژن نوع ‏‎ii‎‏ در سرم مورد بررسی قرار گرفت. موادو روشها: این مطالعه بروش توصیفی و بصورت ‏‎case control‎‏ انجام گرفت. به لحاظ نیاز به بررسی آنتی بادی در مواردی که فعالیت سیستم ایمنی به سوی اجزای خودی متوجه شده، افراد واجد فاکتور روماتوئید ‏‎(rf+ )‎‏، بعنوان نمونه های واجد سیستم ایمنی فعال بر علیه حداقل یکی از آنتی بادیهای خودی و افراد فاقد آن بعنوان شاهد سالم انتخاب شدند. افراد مورد مطالعه (298 نفر)، از نظر سابقه ابتلا به برخی بیماریها و مصرف بعضی داروها مورد ارزیابی قرار گرفته، بدو گروه ‏‎rf+‎‏ ‏‎77)‎‏ نفر) و فاقد ‏‎221) (rf-)rf‎‏ نفر) تقسیم شدند. ‏‎anti-cii-ab‎‏ در کلیه آنان بروش ‏‎tannic acid hemagglutionation‎‏ جستجو و اندازه یگری شد. یافته ها: در سرم هر دوگروه ‏‎anti-cii ab, -rf , rf+‎‏ قابل اندازه گیری بود 128 نفر از اشخاص ‏‎rf-‎‏ و 52 نفر از اشخاص ‏‎rf+‎‏ دارای این آنتی بادی در سرم خود بودند. از سوی دیگر تیتر آنتی بادی در سرم آنان مقادیر متفاوتی را نشان داد. با استفاده از تست آماری ‏‎fisher exact‎‏ مشخص گردید که حضور آنتی بادی در دو گروه ‏‎rf- , rf+‎‏ با یکدیگر اختلاف معنی داری ندارد. از سوی دیگر تیتر آنتی بادی در سرم آنان مقادیر متفاوتی را نشان داد. دو گروه از نظر تیتر آنتی بادی با یکدیگر اختلاف معنی دار داشتند.نتیجه گیری: این نتایج نشان می دهند که ‏‎anti-cii ab‎‏ نیز می تواند در افراد سالم، اما بمیزان اندک تولید شود، ولی در صورت فعال شدن سیستم ایمنی بر علیه برخی از آنتی ژنهای خودی، مقدار آن بمیزان قابل ملاحظه ای افزایش می یابد. پیشنهاد: چنانچه تحقیق حاضر بر روی تعداد زیادی بیمار مبتلا به یک نوع بیماری اتوایمیون و ترجیحا مبتلا به آرتریت روماتوئید که در مراحل مختلف بیماری قرار دارند تکرار شود می توان ارتباط میزان آنتی بادی با مراحل مختلف بیماری آنان را مشخص و محرز نمود.