به دلایل متعددی ، در بسیاری از نقاط جهان ساختمان ها و ابنیه تاریخی و قدیمی گرامی داشته می شوند. در بسیاری از موارد اعتقاد بر این است که تبدیل این ابنیه به مکانهای روزمره زندگی مانند مکا ن ها ی آموزشی ، فرهنگ سراها و سازمان های عمومی با هویت های مرتبط ، به صورت مستقیم بر رفتار افراد تأثیر می گذارد بدون اینکه پیشاپیش و خود آگاه نگرش ها و باورهای آن ها را تحت تأثیر قرار داده باشد.در حقیقت زمینه ای را فراهم می سازد تا این تعامل از تغییرات رفتاری متناسب با فرهنگ آغاز شود و به تدریج مخاطب خود را به ریشه ها و هویت تاریخی اش پیوند زند. در این راستا مسأله مورد تحقیق این پژوهش این است که چگونه می توان آثار و ابنیه تاریخی را از مجاری دقیق و دستکاری نشده به زندگی روزمره مردم وارد کرد بگونه ای که این آثار نه در تقابل، که در همراهی با عناصر قابل درک و پسند مدرن در زندگی روزمره قرار گیرند و تنوع و معنای مورد نظر را نیز وارد زندگی مخاطبان کنند و همچنین ترکیبی هماهنگ از سنت و مدرنیته از لحاظ بصری و معنایی را به عنوان یک کلیت بی نقص به مخاطبان عرضه دارند؟ برای پاسخ به این مسأله در این تحقیق به پنج سوال پاسخ داده شده است. آیا فرهنگ سرا می تواند یکی از گزینه های مناسب برای تغییر کاربری ابنیه تاریخی برای ورود به زندگی روزمره مردم باشد؟ آیا کاروان سراهای قدیمی قابلیت تبدیل به برخی مکان ها با کاربری امروزی را دارند؟ آیا عناصر بصری ابنیه مربوط به دوران معماری اسلامی می توانند پیوندی مناسب با هویت اسلامی امروز مردم ایران برقرار کند؟ آیا پیشینه تاریخی یک شهر می تواند نقطه قوتی برای توسعه دیدگاه تغییر کاربری ابنیه تاریخی به مکان های جدید در زندگی روزمره مردم محسوب شود؟ آیا ترکیب عناصر تزئینی و بصری معماری دوره اسلامی با عناصر کاربردی مدرن می تواند منجربه خلق فضاها ، مبلمان و چیدمان خلاق، جدید و موثر برای جلب نظر مخاطب باشد؟ در این پژوهش کاروان سرای عباسی نیشابور به عنوان نمونه عملی تحقیق مورد نظر قرار داده شده است و چگونگی طراحی فضای داخلی آن برای تبدیل به فرهنگ سرا با الهام از هنر دوره صفویه و تلفیق آن با عناصر بصری مدرن مورد بحث قرار گرفته است و در نهایت طرح منتخب برا ی غرفه فیروزه فروشی ارائه شده است.

صنعت هوایی با بازار جهانی در حدود 100 میلیارد دلار و با رشد سالانه 5 درصد یکی از صنایع راهبردی و با فناوری برتر در دنیا شناخته می شود. در این میان بخش ناوبری الکترونیک و فناوریهای آن با سهمی قابل ملاحظه از جایگاه خاصی برخوردار هستند. در این تحقیق با استفاده از روش تحقیق ترکیبی تبیینی تلاش شد تا الگویی جامع جهت ارتقای توانمندی فناوری در بنگاه های بخش ناوبری الکترونیک به عنوان یکی از حوزه های فناوری های برتر و پیچیده در ایران ارائه شود. در حالیکه جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده های کمی مربوط به یکصد و یازده شرکت مرتبط با حوزه ناوبری الکترونیک به همراه مدل سازی معادلات ساختاری، جهت و شدت روابط میان سازه های مدل را بررسی کرده است، استفاده از روش های کیفی روایتی و تحقیق موردی با استفاده از ابزارهای مصاحبه و مشاهده، درک عمیق تری از ارتقای توانمندی فناوری در این بنگاه ها حاصل کرده است. نتایج بدست آمده نشان می دهد که ارتقای توانمندی فناورانه وابسته به ارتقای قابلیت های در هم تنیده ای تحت عنوان توانمندی های پویا است که شامل توانایی ادراک از محیط، بهره برداری از فرصت های فناورانه، یادگیری و بازآرایی منابع می باشند. ارتقای این توانمندی های پویا نیز به شدت وابسته به رویکردهای راهبردی سازمانها است و بنگاه های با جهت گیری های توسعه گرا در خلق این توانمندی ها موفق تر هستند و این قابلیت های پویا نیز سبب ارتقای توانمندی فناورانه در این بنگاه ها می شود. شرکت های بخش ناوبری الکترونیک باید بتوانند به سرعت منابع خود را جهت پاسخ به نیازهای به سرعت در حال تغییر و بهره برداری از فرصت های زودگذر هماهنگ و یکپارچه نموده و بتوانند منابع خود را بسیج کنند. شرکت های بخش ناوبری الکترونیک برای ارتقای توانمندی فناوری نیازمند درک جامع از آن، هوشمندی، چابکی، یادگیرندگی، توان بسیج منابع هستند که همگی در پرتو رویکرد راهبردی توسعه گرا امکان پذیر می شود. از طرف دیگر این توانمندی ها در هم تنیده اند. به عنوان مثال ارتقای توانمندی تولیدی و مهندسی نیازمند یک درک مناسب از محیط بازار و فناوری (شناسایی)، توانایی بهره برداری، برنامه ریزی، یادگیری و همگرا کردن منابع است. یعنی نیازمند همگی این ابعاد توانمندی پویا است . این بدان معنا است که مجموعه ای نمی تواند خوب انتخاب کند، خوب اجرا و پیاده سازی کند و در نهایت خدمات و محصولات خوبی به بازار ارائه کند، مگر بتواند هوشمند باشد و محیط و تحولات آن را درک کند و لوازم حضور در آن را فراهم سازد تا بتواند از فرصت های بسیار زودگذر استفاده کند. لذا بطور همزمان چابکی (توانمندی بهره برداری) مهم است، زیرا فرصت تصمیم گیری زیاد نیست. از اینرو شرکت های ناوبری الکترونیک نیازمند نوعی عقل جامع هستند، یعنی عقلی که بتواند همه ی منابع را هماهنگ و یکپارچه در راستای اهداف سازمانی ببیند و ضروریات را تامین کند ، یاد بگیرد و اصلاح کند . در یک کلام پویا باشد. با توجه به نتایج تحقیق، نکته بسیار مهمی که می تواند برای سیاستگذاران حوزه ناوبری الکترونیک کشور مهم باشد، تنظیم معیارهای عضویت در زنجیره تامین ناوبری الکترونیک در کشور است. همواره در حوزه های با فناوری برتر این سوال مطرح است که آیا اتکا به توانمندی مهندسی و تولیدی یک شرکت برای حضور در زنجیره تامین صنعت کافی است؟ قطعا با توجه به تغییرات بالا در این حوزه، توسعه ی صنعت هوایی در بخش ناوبری الکترونیک نیازمند سازمانهای پویا ، هوشمند، چابک و یادگیرنده است. لذا سیاست گذاران این حوزه با در نظر گرفتن مدل پیشنهادی ارتقای توانمندی فناوری می توانند به تنظیم شاخص های ورود این شرکت ها به زنجیره تامین صنعت بپردازند. در واقع این بحث بسیار مهم می باشد که زنجیره ی تامین صنعت هوایی که در حوزه ناوبری الکترونیک بایستی به نیازهای حال و آینده بازار و فناوری پاسخ دهد، ضروری است تا متشکل از چه شرکت هایی باشد؟. بی تردید شناسایی شرکت هایی که ویژگی های لازم جهت ارتقای مستمر توانمندی فناوری همچون توانمندی های پویا و رویکردهای سازمانی توسعه گرا را دارا می باشند از اولویت بیشتری برای حضور در این زنجیره تامین برخوردار هستند. اصلاح روش های ارائه تسهیلات به شرکت های دانش بنیان بخش ناوبری الکترونیک در جهت ارتقای توانمندی فناوری این شرکت ها از دیگر پیشنهادات این تحقیق است. بی تردید ارائه ی تسهیلات فیزیکی به تنهایی جهت ارتقای توانمندی فناوری این شرکت ها کفایت نمی کند، زیرا این نوع از کمک ها عمدتا بر افزایش منابع تکیه دارد که آخرین حلقه از زنجیره کسب مزیت رقابتی در بنگاه ها است و لذا دارای استمرار و پویایی نمی باشد. ارائه تسهیلات مرتبط با ارتقای توانمندی پویای شرکت ها از مهمترین تسهیلات مورد نظر می باشد که نمونه های آن در کشورهای توسعه یافته وجود دارد. به عنوان مثال ایجاد سیستمهای هوشمندی در بخش هوایی کشور می تواند به عنوان بخشی از تسهیلات ارائه شده به این شرکت ها که عمدتا کوچک و متوسط هستند، باشد. با وجود این سیستم هوشمندی تجاری و فناوری بسیار پیشرفته، این شرکت ها از آخرین تحولات در بازار و فناوری های حوزه خود با هزینه های بسیار پایین آگاه می شوند. همچنین ارائه ی آموزش های مدیریتی و تشکیل شرکت های مشاوره مدیریت در حوزه های ناوبری الکترونیک می تواند بسیار مفید و سازنده باشد.

در بسیاری از صنایع، موفقیت شرکت بر توانایی شرکت برای عرضه نوآوری های جدید و پیوسته به بازار وابسته است. بازده نوآوری چه از نظر محصول یا خدمت بر دانش و قابلیت های شرکت و فشارهای خارجی محیط عامل وابسته است. پورتفولیوی محصول و قابلیت های شرکت به هنگامی شکل می گیرند که شرکت ها با محیط در حال تغییر سازگار شوند. امکان این می رود که تغییرات در محیط عامل همانند تغییرات در نیازهای مشتریان یا پیشرفت های فناورانه، محصولات و خدمات موجود را تهدید نماید و فرصت های جدیدی را برای محصولات و خدمات جدید به وجود آورد. شرکت ها برای اینکه از این فرصت ها استفاده نمایند؛ باید منابع و قابلیت های خود را ارتقا بخشند. توسعه قابلیت های شرکت، مسئله بسیار مهمی است. با توجه به تیس، پیزانو و شوئن (1997)، شرکت ها از نظر توانایی های خود جهت ارتقای قابلیت ها به هنگام واکنش به تغییرات بیرونی یا جستجوی فعالانه فرصت های جدید متفاوت هستند. تیس و همکاران، (1997) اظهار می دارند که تغییرات در قابلیت ها بر قابلیت های پویای شرکت وابسته است و تفاوت در توانایی تغییر از تفاوت در قابلیت های پویای بین شرکت ها نشات می گیرد. قابلیت های پویا، قابلیت های سطح بالاتری هستند که جهت تغییر عملکردهای عملیاتی و منابع پایه شرکت و یادگیری در حوزه ها و محدوده های جدید مورد نیاز هستند. پژوهش حاضر به دلیل اهمیت این قابلیت ها و نبود پیشینه تحقیق نظری کافی راجع به تاثیر این قابلیت ها بر نوآوری محصول، اهمیت این ارتباط را در یکی از صنایع حساس و با فناوری بالا تشریح و بررسی می نماید. صنعت دارویی و تجهیزات پزشکی به دلیل اهمیت آن در سلامت افراد جامعه و سودآوری بالای آن یکی از صنایعی است که برای رویارویی با شرایط رقابت در دنیای جهانی به قابلیت های پویا نیاز دارد.

این روزها، سیستمهای حرارتی خورشیدی توسعه زیادی در مصارف خانگی و صنعتی پیدا کرده اند. یک کلکتور خورشیدی استاندارد می تواند هم برای تولید آب گرم و هم برای مصارف گرمایشی در یک خانه استفاده شود. این مقاله، به ارزیابی انتقال حرارت مرکب تشعشعی و جابجایی طبیعی در کلکتورهای خورشیدی صفحه تخت می پردازد. برای اولین بار محفظه کلکتور بصورت محیط دخیل در تشعشع در نظر گرفته شده است. ابتدا، مدل مناسب جهت بررسی رفتار حرارتی کلکتور، توسعه یافته و توسط نتایج موجود در دیگر پژوهشها اعتبارسنجی می گردد. سپس این مدل جهت تحلیل انتقال حرارت داخل یک کلکتور خورشیدی صفحه تخت با مشخصات واقعی در شرایط تابش خورشیدی در تابستان برای طیف وسیعی از ضرایب جذب مختلف استفاده می شود. بر طبق نتایج بدست آمده، با افزایش ضریب جذب هوا، دمای صفحه جاذب کاهش و دمای هوا افزایش می یابد. تاثیر ضریب جذب بر دمای هوا نسبت به دمای صفحه جاذب بیشتر است. طبق محاسبات، مقدار عدد رایلی با افزایش ضریب جذب، کاهش می یابند.

یکی از مسائل مهم در هر کشوری بحث فناوری وتوسعه فناوری در آن کشور می‎باشد. به منظور دستیابی به فناوری روش‎های مختلف موجود است که از جمله این روش‎ها می‎توان به روش‎های همکاری درانتقال فناوری اشاره نمود. همانطور که می‎دانیم همکاری‎ها همواره با موفقیت همراه نیست و در انجام همکاری مشکلات و ریسک‎های زیادی وجود دارد. این ریسک‎ها با توجه به ماهیت فناوری و همچنین شرایط متفاوت بوده و در انتقال فناوری‎های پیشرفته به دلیل پیچیده بودن این فناوری‎ها، میزان ریسک و مشکلات نیز بیشتر می‎باشد. لذا هدف از این پژوهش بررسی و شناسایی ریسک‎های موجود در پروژه‎های انتقال فناوری به منظور مدیریت بهتر ریسک‎ها می‎باشد. همانگونه که می‎دانیم، در توسعه فناورانه هر کشور برخی از حوزه‎ها اثرات بیشتری دارند. یکی از این حوزه‎های کلیدی حوزه بیوتکنولوژی می‎باشد. با مطالعات صورت گرفته مشخص شد که با اینکه این حوزه حوزه مهمی است اما مطالعات مدیریتی کمی در آن صورت گرفته است. لذا حوزه بیوتکنولوژی حوزه مورد بررسی در این پژوهش قرار گرفت. با توجه به مطالب بیان شده، هدف این مطالعه، شناسایی ، ارزیابی و در نهایت اولویت‎بندی ریسک‎هایی است که پروژه‎های انتقال فناوری در ارتباط با قناوری‏‎های پیشرفته بالاخص حوزه بیوتکنولوژی را با مشکل مواجه می‎سازد . جامعه آماری این مطالعه مدیران و کارشناسان اجرایی این پروژه‎ها می‎باشد. ابزار گردآوری داده‎ها، پرسشنامه‎ای استاندارد است که با توجه به تایید روایی محتوا توسط استادان و خبرگان صنعت مربوطه و پایایی با ضریب آلفای کرونباخ 0.94 مورد استفاده قرار گرفته است. برای تجزیه و تحلیل داده‎ها از روش‎های کمی و کیفی استفاده گردید. در روش‎های کمی از تحلیل دو محوری، تحلیل رادار و تحلیل تطبیقی استفاده شد و تحلیل کیفی از مصاحبه با مدیران و کارشناسان اجرایی پروژه‎ها انجام پذیرفت. در نهایت ریسک‎ها با روش آنالیز خطا اولویت‎بندی شد و مهمترین ریسک‎ها به روش پاره‎تو استخراج گردید. نتایج نشان‎دهنده این موضوع است که ریسک‎های بعد فردی، سپس ریسک‎های بعد میان‎فردی ، ریسک‎های سازمانی و در نهایت ریسک‎های بعد محیطی به ترتیب مهمترین ریسک‎های اثرگذار در حوزه بیوتکنولوژی می‎باشند.

چکیده ندارد.