تاثیر تمرینات تعادلی بر افسردگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون

چکیـده بیماری پارکینسون یک بیماری مزمن و پیشرونده ی سیستم عصبی است که در اثر اختلال در یک ناقل عصبی به نام دوپامین در ناحیه ی عقده های قاعده ای مغز ایجاد می شود و تغییرات مشخصی را در فعالیت های ارادی فرد ایجاد می کند (1). هدف از پژوهش حاضر به کار گیری تمرینات تعادلی در جهت کاهش مشکلات تعادلی و درمان افسردگی و ارتقای کیفیت زندگی بیمارانی است که حملات پارکینسونی آنها با وجود مصرف دارو کنترل نمی شود. تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه ی آماری این تحقیق را کلیه ی بیماران پارکینسونی مراجعه کننده به مطب متخصصین مغز و اعصاب شهر تبریز تشکیل می دهند. 20 مرد مبتلا به پارکینسون به صورت هدفمند و داوطلبانه انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی های گروه تمرینی علاوه بر درمان های دارویی به مدت 12 هفته، هر هفته سه جلسه ی 60 دقیقه ای به انجام تمرنات تعادلی پرداختند، در حالیکه بیماران گروه کنترل در این مدت جز درمان های دارویی، هیچ فعالیت بدنی را تجربه ننمودند. در ابتدا و انتهای این دوره افسردگی و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب توسط پرسشنامه ی افسردگی بک و پرسشنامه ی استاندارد کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکنسون مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین، تعادل بیماران توسط مقیاس تعادلی برگ ارزیابی شد. در نهایت داده های حاصل با استفاده از آزمون t مستقل در سطح 05/0?p مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در این مطالعه تعادل در گروه تجربی به شکل معنا داری نسبت به قبل از دوره افزایش یافت، در حالیکه در گروه کنترل، تعادل علی رغم اینکه کاهش یافت تغییر معنی داری در این فاکتور مشاهده نشد. همچنین افسردگی و کیفیت زندگی در کلیه ی ابعاد در گروه تجربی بهبود یافت در حالیکه در گروه کنترل تغییر معناداری مشاهده نشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که ورزش های تعادلی می تواند به عنوان یک روش درمانی مفید و موثر در جهت بهبود تعادل و افسردگی و به دنبال آن بهبود در عملکرد زندگی روزانه و کیفیت زندگی بیماران مورد استفاده قرار گیرد. کلید واژه ها: پارکینسون، تمرینات تعادلی، افسردگی، کیفیت زندگی، تعادل.