بازنمایی دگردیسی مادری در سینمای ایران بعد از انقلاب(ساختار روایی و ایدئولوژیک فیلم ها)

برای چارچوب نظری مناقشات نظریه پردازان فمینیست بر سر تایید و انکار غریزه ی مادری در زنان به کار رفته و مفاهیمی مانند مادری، مادر بیولوژیک، اسطوره مادری، غریزه مادری، تجربه ی مادری، مادری متکثر، نهاد مادری در تحلیل فیلم ها مورد استفاده قرار گرفته است. فیلم های مورد بررسی در این پژوهش عبارتند از: فیلم «مادر» علی حاتمی، «مهر مادری» کمال تبریزی، «دعوت» ابراهیم حاتمی کیا، «گیلانه» رخشان بنی اعتماد، «من مادر هستم» فریدون جیرانی. تحلیل این فیلم ها به دو بخش استنتاج ساختار روایی با استفاده از روش تحلیل روایت رولان بارت و استنتاج ساختار ایدئولوژیک با استفاده از روش نشانه شناسی انتقادی جان فیسک تقسیم شده است. ساختار ایدئولوژیک فیلم ها بین تاکید بر مادری بیولوژیک در جامعه است و تایید غریزه ی مادری در زنان به عنوان مهم ترین و ذاتی ترین غریزه ی زنانه.