طراحی مدلی برای ارتقای آمادگیِ دولت الکترونیکی در حوزه سلامت ایران

دولت الکترونیکی یکی از پدیده های مهمِ حاصل از به کارگیری فنّاوری اطلاعات است که پیاده سازی آن تحولی بس عمیق در نحو? زندگی، اداره و رهبری کشورها داشته و ترکیبی از فنّاوری اطلاعات و شبک? وب است که هدف آن، ارائه مستقیم خدمات به شهروندان، کارکنانِ دولت، بخش های تجاری و سایر بخش های دولت است؛ هر چند که دولت الکترونیکی می تواند یک گام اساسی برای دولت ها باشد ولی چالش برانگیز نیز هست. چرا که اگر دولت ها نتوانند خدمات الکترونیکی را به صورت یکنواخت و قابل دسترس در اختیار عموم افراد جامعه قرار دهند، ایجاد دولت الکترونیکی منجر به شکاف طبقاتی بیشتر در جامعه و در نهایت نارضایتی مردم و افزایش مشکلات خواهد شد. از این رو موفقیت در ایجاد دولت الکترونیکی در گرو بررسی وضعیت و برنامه های سایر کشورها، برنامه ریزی دقیق و ایجاد افقی روشن برای نسل های بعدی است. در این تحقیق با ارزیابی مدل های مختلف و با اتکا بر مطالعات تطبیقی و تحلیل اطلاعات حاصل از مطالعات ملّی و نیز نتایج نظرسنجی از خبرگان، چارچوب مفهومیِ جامعی متشکل از سه بُعد آمادگی شامل: «آمادگی سخت»، «آمادگی نرم»، «آمادگی نظارت و ارزیابی» طراحی شد، علاوه بر این با تبیین ارکان مختلف هریک از این ابعاد در مجموع چهارده شاخص اصلی شامل: «آمادگی نظام مدیریتی»، «آمادگی امنیت»، «آمادگی شبکه ارتباطی»، «آمادگی قوانین و مقررات»، «آمادگی استاندارد»، «آمادگی نظارت و ارزیابی»، «آمادگی فرهنگ»، «آمادگی محتوا»، «آمادگی کارکنان دولت»، «آمادگی تجهیزات»، «آمادگی منابع مالی»، «آمادگی سیاست»، «آمادگی نرم افزارهای رایانه ای» و «آمادگی شهروندان» برای این ابعاد شناسایی شد. در طراحی این مدل، تأکید بر این نکته است که از دید صاحب نظران و خبرگان حوز? دولت الکترونیکی، آمادگیِ دولت الکترونیکی مستلزم توجه همه جانبه به تمامی وجوه منشور پیش گفته است. در ادامه، با تعیین وزن هریک از شاخص ها و نشانگرهای مدل، میزان آمادگی الکترونیکی دانشگاه علوم پزشکی گلستان در دولت الکترونیکی، سنجیده شده و توصیه هایی برای ارتقای سطح آمادگی و حضور توانمند در این عرصه ارائه شده است.