بررسی ریشه زایی قلمه های نیمه چوبی دورگه هلو بادام تحت تاثیر غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید و دی اکسید کربن

به منظور ارزیابی اثرات غلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید و دی اکسید کربن بر ریشه دار شدن قلمه های نیمه چوبی برگدار دو رگه هلو * بادام، پایه جی.اف. 677 آزمایشی در مرداد سال 1392 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه فردوسی مشهد در قالب کرت های خرد شده بر پایه طرح کاملا تصادفی با دوازده تیمار و چهار تکرار اجرا گردید. اکسین ایندول بوتیریک اسید در چهار سطح 0، 1000، 1500 و 2000 میلی گرم در لیتر و دی اکسید کربن در سه غلظت 350 (شاهد)، 700 و 1050 میلی گرم در لیتر، مورد ارزیابی قرار گرفت. قلمه ها به طول 20 سانتی متر پس از ضدعفونی با محلول قارچکش بنومیل و تیمار باغلظت های مختلف ایندول بوتیریک اسید در بستر های کشت پرلیت و کوکوپیت با نسبت حجمی مساوی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد که ایندول بوتیریک اسید با غلظت های 2000 و 1500 میلی گرم در لیتر بطور معنی داری موجب افزایش درصد کالوس زایی، ریشه زائی، تعداد ریشه، وزن تر ریشه و طول قسمت ریشه دار شده گردید؛ با افزایش غلظت اکسین، از صفر تا 2000 سیر صعودی در همه صفات، مشاهده شد. فقط درصد ریشه زایی از 1500 به 2000 مقداری کاهش یافت. بیشترین درصد ریشه زایی، با غلظت های 1500 و 2000 بود. بیشترین درصد کالوس زایی ، تعداد ریشه، وزن تر ریشه و طول قسمت ریشه دار شده در غلظت 2000 بدست آمد که با غلظت 1500 معنی دار نبود؛ اما این تفاوت ها با شاهد معنی دار بود. غلظت 700 میلی گرم در لیتر دی اکسید کربن، در تمام صفات اندازه گیری شده بالاترین مقدارها را به دست آورد و در صفات درصد کالوس زایی، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه با شاهد اختلاف معنی دار داشت؛ اما با غلظت 1050 فقط برای طول ریشه تفاوت معنی دار بود و برای سایر صفات تفاوت معنی دار مشاهده نشد.کمترین مقادیر با غلظت شاهد دی اکسید کربن حاصل شد. اثرات متقابل غلظت های مختلف اکسین و دی اکسید کربن فقط برای درصد کالوس زایی در سطح احتمال 5% معنی دار شد. بیشترین درصد کالوس زایی مربوط به غلظت های 700 و 1050 دی اکسید کربن و غلظت های1500 و 2000 اکسین بود.