معیار های ارزیابی اقلیمی فضاهای آموزشی در اقلیم گرم و خشک (طراحی یک نمونه موردی در تهران)

توجه و بازگشت به زمان هایی که هنوز استفاده از انرژی های فسیلی و تجدیدناپذیر متداول نشده بود، می تواند راهگشای دستیابی به راه حل های بسیار ارزشمندی برای استفاده موثر از انرژی های پاک در اختیارمان قرار دهد. دقت در این امر که اولاً در آن زمان کلیه مراحل طراحی بنا همزمان بوده است، یکی از ظرایف و رمزهای موفقیت در یکپارچگی بناست، ثانیاً پروسه آموزش سازندگان و مهندسان متفاوت از امروز بوده است. ضمن اینکه زمان یادگیری بسیار طولانی تر بوده و شیوه یادگیری نیز به صورت عملی و تجربی در کارگاه ها انجام می پذیرفت. آموزش مستمر و مداوم بود و این استمرار و تداوم، باعث یکپارچگی در روند تجربیات معماری هر منطقه و بوم می شد . بدین لحاظ با مرور راهکارهای اندیشیده شده توسط پیشینیان می توان شیوه های استفاده بهینه و موثر از انرژی های پاک را آموخت که تنها راه حل حفظ محیط زیست درعصرحاضراست . این پژوهش بر آن است با رمز گشایی شگردهای به کار رفته در معماری بومی اقلیم گرم و خشک که مبتنی بر تجربیات مردم منطقه بوده و به مرور زمان و با حداقل امکانات ابداع گردیده ،به دستورالعمل های طراحی بنا ها با دیدگاه صرفه جویی در مصرف انرژی و حفاظت محیط زیست دست یافت.