بررسی خواص انتقال رطوبت و حرارت در پارچه های دوجزئی

یکی از مهمترین وظایف پوشاک اینست که سیستم حرارتی بدن را همراهی نماید تا دمای بدن را در حدود طبیعی آن حفظ نماید؛ حتی اگر تغییرات شرایط جوی و یا فعالیت های بدنی فراتر از مرزهای مطلوب برای بدن باشد. تعریق بدن از مهمترین اثرات فعالیت فیزیکی و شرایط آب و هوایی گرم است. زمانیکه بدن انسان عرق می کند، هدف عمده ی آن اینست که گرمای اضافی را از خود دفع نماید. این گرمای مازاد از طریق تبخیر رطوبت از سطح پوست آزاد می شود. رطوبت موجود روی بدن انسانی که لایه ای از یک منسوج را به عنوان لباس پوشیده معمولاً احساس نا مطلوبی از خیسی و چسبناکی را برای او به وجود می آورد. علاوه بر آن ممکن است منجر به پدیده ی خنکی بعد از فعالیت نیز شود. بنابر این برای انسان دارای پوشش لازمه ی رسیدن به راحتی اینست که این رطوبت به طریقی از سطح پوست منتقل شود. بنابراین هدف از این تحقیق دستیابی به نوعی از پوشش است که راحتی مطلوب را برای بدن در شرایط دمایی گرم و تعریق شدید بدن از طریق انتقال مطلوب رطوبت و حرارت تأمین نماید. جهت دستیابی به هدف فوق، نمونه هایی از منسوجات دوجزیی تولید شد که حاوی الیاف جاذب الرطوبه ی طبیعی به همراه الیاف آبگریز مصنوعی بودند. سپس انتقال همزمان رطوبت و حرارت توسط دستگاه شبیه سازی تعریق پوست در آنها مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایح حاصل از آن بعنوان نمودارهای روند انتقال مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. همچنین فرآیند رطوبت و انتقال دما در نمونه های دوجزیی تهیه شده توسط تلفیق معادلات دیفرانسیلی انتشار و شبکه عصبی مدلسازی شده و ضرایب انتشار رطوبت و انتقال دما برای نمونه های مختلف محاسبه گردید. با تغییر پارامترهای تأثیر گذار بر پدیده ی انتقال رطوبت و انتقال حرارت ناشی از آن و سپس برآورد میزان تأثیرگذاری این پارامترها با استفاده از روشهای آماری، نتیجه گیری منطقی انجام شده و شرایط ایده آل برای ایجاد منسوج دوجزیی با هدف رسیدن به بالاترین راحتی پوشش تعیین شد. نتایج نشان می دهند که منسوج تهیه شده از نخ های پلی استر میکرو در لایه ی زیرین و پنبه در لایه ی رویی پارچه، بهترین رفتار از نظر انتقال رطوبت و دما جهت دستیابی به راحتی مطلوب را دارد.